All that I can't ignore alone at night [Xavi Hernandez]

“Het was gezellig Rose.” Zei ik en ik gaf haar een knuffel. “Klopt, dit is zeker voor herhaling vatbaar.” Zei Rose glimlachend. Ik liet haar los en keek haar vrolijk aan. “Je moet zo wel oppassen hoor, het is hartstikke donker.” Zei Rose en haar gezicht betrok. “Xavi komt me tegemoet lopen, dus dat komt wel goed.” Glimlachte ik. “Weet je het zeker?” zei Rose en ze keek angstig om zich heen. “Oh kom op zeg, je maakt me straks nog bang.” Zei ik lachend. “Weet je wat, ik pak mijn jas en dan loop ik wel eventjes mee.” Zei Rose en ze liep haar huis weer in. “Rose nee, dan moet jij in je eentje terug. Ik overleef het wel oke.” Zei ik met een glimlach. “Nou oke. Maar sms je als je Xavi bent tegen gekomen?” vroeg Rose zacht. “Ja is goed.” Glimlachte ik en ik gaf haar nog een knuffel. “Maak je nou maar geen druk, het komt allemaal goed.” Zei ik en ik drukte een kus op haar wang. “Oke, nou ik wacht op je smsje.” Zei Rose en ze deed de deur dicht. Het is echt een lieve meid, maar ze is ook wel heel erg bezorgd. Iets wat soms een beetje irritant is, zoals nu dus. Maar, ik moet niet klagen over haar, dankzij Rose heb ik Xavi leren kennen.

”Lynn, waar kijk je naar?” vroeg Rose en ze gooide een ijsklontje in mijn shirt. “AAH ROSE!KOUD!”riep ik geschrokken. “Ach, zo krijg ik tenminste je aandacht. Maar waar keek je nou naar?” vroeg Rose nieuwsgierig. “Zie je die jongen daar?” vroeg ik en ik knikte naar een jongen met zwart haar. “Eh er staan er meerdere.” Zei Rose en ze keek nog eens goed. “Die ene met dat korte zwarte haar.” Zei ik en ik kreeg automatisch een glimlach op mijn gezicht. “DIE?!” Riep Rose hard en ze wees naar hem. De jongens –inclusief DE jongen- keken lachend op. “Rose!” siste ik. “Oeps was dat iets te hard?”zei Rose en haar gezicht werd rood. De jongens liepen onze kant op en keken ons met een glimlach aan. “Zeg hadden jullie het over ons?” vroeg de mooie jongen. “Ja.” Zei Rose met een glimlach. Hij was even verbaasd door het directe antwoord van Rose, maar hij herpakte zich. “Nou ik ben Xavi.” Zei hij met een glimlach. “Ja en ik ben David, en dat is Sergio.” Zei de jongen naast hem en hij wees naar de derde persoon. “Ik ben Rose, en dat is Lynn. En Lynn vindt jou leuk Xavi, dus David en Sergio jullie komen met mij mee.” Zei Rose en ze stond op. Ze trok David en Sergio met zich mee en liet ons alleen achter. “Dus jij vindt mij leuk.” Zei Xavi met een brede grijns. “Eh ja.” Mompelde ik en mijn wangen werden langzaam rood.

Dat waren nog eens mooie tijden. En serieus, ik ben Rose ook echt dankbaar voor haar grote mond. Dankzij haar ben ik nu al bijna drie jaar samen met Xavi. En dat is niet het enige, nee. We gaan over drie maanden trouwen. Eigenlijk kan ik niet zonder Xavi. Ik heb hem een dag niet gezien, en ik mis hem nu al. Ik keek op mijn telefoon hoe laat het was. Hmm, al bijna half 11. Ik moet Xavi dus zo wel tegen komen, gelukkig. Het is best koud buiten, en om heel eerlijk te zijn, het is ook best wel eng hier. Het is zo donker, en als je onder al die bomen door loopt lijkt het nóg donkerder. Ik hoorde iets kraken en keek geschrokken om me heen. “Xavi?” mompelde ik en ik keek zoekend om me heen. Geen Xavi. Ik liep haastig verder en keek ondertussen goed om me heen. Ik hoorde steeds allemaal enge en rare geluiden. Ik begon te rennen en ik voelde de tranen in mijn ogen prikken. Waar blijft Xavi toch? Ik begon nog harder te rennen en struikelde ineens over iets. “Au.” Mompelde ik. Ik voelde mijn handen wat vochtig worden en ik naar mijn handen. Het lijkt wel bloed, maar ik heb geen schrammen.. Ik keek naast me en begon keihard te gillen. “XAVI!” Gilde ik en ik keek hem geschrokken aan. Xavi lag daar in een plas bloed. “Nee Xavi, je bent toch niet dood.” Snikte ik en ik sloeg een paar keer op zijn wangen. Op dat moment ging mijn telefoon. “Ja wat?” snauwde ik. “Lynn, is Xavi er al?” vroeg Rose ongerust. “Ja en nee. Hij is verdomme aangevallen ofzo. Bel de politie!” snikte ik. Op dat moment werd mijn telefoon uit mijn handen gerukt. “Daar is het helaas al te laat voor meisje..” hoorde ik iemand achter me zeggen…