(25) Ontmoeting

Een paar dagen nadien was Resa nog steeds overstuur. Toch liet ze Anna in haar buurt, want ze wilde niet alleen zijn. Ze worstelde met haar gevoelens. Ze miste Jasper, maar was tegelijk kwaad op hem. Ze begreep niet hoe hij dat kon doen.
Plots trok Anna haar in de struiken. Ze zag een eind verderop twee vampiers rennen. Ze kwamen hun richting uit! Anna verstijfde. Als het vijanden waren, was het alles of niets, en ze wist niet zeker of ze op Resa zou kunnen rekenen. Plots ontspande ze. Ze herkende hen. Het waren Peter en Charlotte. Ze kwam weer tevoorschijn, gevolgd door Resa. Niet veel later stonden Peter en Charlotte voor haar neus. Resa kwam ook aarzelend tevoorschijn.
“Anna, wat ben ik blij je te zien”, zei Peter vrolijk.
“Hoi Peter”, glimlachte Anna. “Hoi Charlotte.”
“Hey Anna, hey Resa”, glimlachte Charlotte.
“Hoi”, mompelde Resa.
“Je mist Jasper hé”, zei Charlotte zacht.
“Hij zou me nooit kwaad doen! Hij heeft zelfs jou niet gedood, waarom zou hij mij dan doden!”, schreeuwde Resa. Peter en Charlotte keken elkaar aarzelend aan.
“Resa, ik weet dat dit niet leuk is om te horen, maar hij heeft wel geprobeerd me te doden. Peter heeft me gered.”
“Je liegt!”, schreeuwde Resa, en ze rende weg.
“Sorry, ze heeft het nogal moeilijk”, zuchtte Anna. “Ik moet achter haar aan.”
“Oké”, knikte Peter. “Tot nog eens. En bedankt. Zonder jou was Charlotte nu dood.”
“Je hebt haar zelf gered, Peter”, glimlachte Anna.
“Ja, maar jij liet me inzien dat dat moest”, glimlachte Peter. “Ik had nog niet eens door dat ik van haar hield.” Hij kuste Charlotte.
“Graag gedaan”, grinnikte Anna. Ze draaide zich om en rende weg, Resa achterna.