Chapter 13.

Terwijl ik me een beetje verloren voelde dwaalde ik nog rond in de school. Perkamentus mocht het dan wel allemaal weten en geloven, de rest van de school zou me met hun nek aankijken. Toen ik dacht dat iedereen wel al zou slapen ging ik terug naar de leerlingenkamer. De ingang werd bewaakt door een ander schilderij, omdat de dikke dame nog te bang was om terug te keren. Het schilderij zag er chagrijnig uit en deed meteen de deur open toen hij zag dat er iemand aankwam. "Je moet wel om het wachtwoord vragen hè." zuchtte ik gefrustreerd. Hoewel ik wist dat Sirius niemand kwaad wilde doen, vond ik toch dat het schilderij wel eens wat beter zou moeten beschermen. De persoon op het schilderij trok alleen zijn wenkbrauwen op en zei voor de rest niks. Ik rolde met m'n ogen en zweefde door het gat naar binnen. Blijkbaar was iedereen te geschokt geweest om te gaan slapen, dus alle leerlingen zaten nog in de leerlingenkamer. Hun gepraat stopte meteen toen ze mij zagen. Ik voelde me erg ongemakkelijk terwijl ik in het portretgat stond. Een forse leerling met bruin haar waarvan ik de naam niet kende liep op me af. "Hoe durf jij je te vertonen hier!?" schreeuwde hij. Mijn irritatie over hun conclusies en gefluister groeide door zijn opmerking en ik wilde eigenlijk alles wat ik net tegen Perkamentus had gezegd terug schreeuwen. Dat deed ik niet, ik negeerde het en zweefde door hem heen. "Iewh! Jakkes." hij huiverde. Ik haatte het om zulke geestachtige dingen te doen, maar het was het eerste dat me te binnen schoot. Ik keek rond, maar vond de mensen die ik zocht niet. Er waren maar drie personen waar ik nu wilde praten. Hermelien en Ron, maar vooral Harry. Ik kon ze niet vinden en ging daarom maar terug naar mijn slaapkamer. Ik opende de deur van mijn slaapkamer terwijl de tranen over m'n wangen liepen. Ik liep meteen naar de foto van Lilly en mij, die pronkte op haar nachtkastje. "Oh Lilly, was je nog maar hier. Jij zou het snappen.." zuchtte ik. Ik veegde mijn tranen weg en draaide me om. Drie paar ogen staarden me aan. Ik schrok me kapot en vloog zo de kast in. Ik herstelde snel en zette een stap naar voren. Ik stop en neem ze een voor een in me op. Hermelien keek teleurgesteld. Ron keek alsof hij het niet snapte en Harry, Harry's blik was niet te omschrijven. "Vertel me alles. Nu." zei Harry. Ik zuchtte en begon.