3.4

Ariane Granger
'Rustig maar Shawty, het komt wel goed.' zegt hij zacht terwijl hij over mijn haar aait. Ik begin nog luider te snikken en druk mijn gezicht tegen zijn t-shirt, dat zeiknat wordt van mijn tranen. Een halfuur later probeer ik me los te trekken. 'Het gaat wel weer hoor Justin.' zeg ik zacht en schor. Maar hij laat me niet los. 'Eerst vertellen wat er gebeurd is.' Ik zucht en begin te praten. Hij lacht als ik vertel over de fote en klopt op mijn bovenbeen als verder vertel. 'Mag ik asjeblieft die foto zien?' vraagt hij grijnzend. Ik pak met een zwakke glimlach mijn mobiel en zoek de foto op waarbij ik naast Justin sta met een gek gezicht. Hij lacht nog harder en kijkt me dan nieuwsgierig aan. 'Waarom had je zo'n hekel aan me?' Ik haal mijn schouders op. 'Hoezo had dan?' vraag ik pestend en ik sta op. 'Wacht nou gewoon even.' roept hij me achterna maar ik negeer hem. Ik heb geen zin in dat soort gesprekken. Ik stamp de trap op en pak mijn oude gitaar uit de kast. Het is echt al eeuwen geleden dat ik erop gespeeld heb, de laatste keer was op de begrafenis van mijn moeder. Zachtjes, zodat niemand me hoort sla ik wat akkoorden aan en begin te zingen.

Als ik weer beneden kom, staart mijn vader me verbaasd aan. Hij klopt op de stoel naast zich en blijft me irritant aanstaren. Het is nog stommer omdat Pattie en Justin er ook bij zitten. 'Heb je weer gespeeld meisje?' vraagt hij verbaasd. Ik knik en kijk de andere kant op. Het heeft mijn humeur echt opgepept. Wat zag ik in godsnaam ooit in Jordan. Justin heeft gelijk, hij lijkt op een kikker. Misschien moet ik maar een dierentuin beginnen, met Justin als aap en Jordan als kikker. Mijn humeur klaart nog verder op. 'Wat speel je dan?' vraagt Pattie geïntreseerd. 'Gitaar en piano.' Ze glimlacht naar me, 'Misschien kunnen jij en Justin samen eens iets opnemen.' Ik kijk haar geschrokken aan. 'Onee, zo goed ben ik ook weer niet, dan sta ik alleen maar voor schut.' Mijn vader kijkt me hoofdschuddend aan en knipoogt naar Pattie. Justin bekijkt me nog steeds, wat ontiegelijk irritant is. Als ik nou iets harder gemept had vanmiddag was hij misschien die apensmoel kwijtgeraakt. Maar ik ben gewoon een slapjanus.
Om elf uur dwingt mijn vader me om naar boven te gaan. Op de plaats waar Justins bed eerst stond staat nu een grote ikea doos. 'Wat moeten we daar nou mee?' zeg ik geïrriteerd. 'Hadden ze het niet in elkaar kunnen zetten?' 'Praat jij altijd in jezelf.' Ik rol met mijn ogen en weersta de neiging hem opnieuw te slaan. 'Waar ga je slapen Justin?' 'Bij jou in bed?' 'Mooi niet.' 'In jouw bed dan?' 'En ik dan?'
'Op de grond?' 'Goed goed, kom maar bij mij in bed. Maar BACK OFF ja!' zeg ik geërgerd. Waarom is hij zo irritant? Ohyeah right hij is een superster. 'Rustig maar shawty.' probeert hij me gerust te stellen. Ik kleed me om en trek weer mijn oude pyama aan, die flannelen is te lang en te kriebelig. En ga dan zo ver mogelijk van Justin af liggen. Hij raakt mijn arm aan en trekt me naar hem toe. 'Ik heb het koud.' fluistert hij. Ik draai me om en zie dan pas hoe dichtbij hij is. Ik buig me naar hem toe en tik dan op zijn neus. 'Tuut' En rol weer bij hem weg. Hij grinnikt en pakt me weer bij mijn arm. 'Nee serieus, je pakt alle dekens af. Ik heb het echt koud.' Hij nestelt zich tegen me aan en misbruikt me als een teddybeer. 'Wauw ik heb het wel echt getroffen' mompel ik sarcastisch.

Laat even een reactie en een kudo achter, het is een kleine moeite en je maakt ons er heel blij mee <3
ik denk dat we best in de top kunnen komen als jullie allemaal een kudo geven