The start of a great friendship

Het is weer eens een saaie maandagochtend, zoals altijd sta ik weer heel eenzaam op de bus te wachten. Ik kijk op mijn klok bijna acht uur denk ik dan even en kijk weer op. Jahoor daar komt hij weer aanlopen, de populairste jongen van de school, oftewel de grootste zak die er is. Hij heeft dan wel een mooi uiterlijk maar hij behandelt iedereen als oud vuil, en naar mij kijkt hij al helemaal niet om. Dat verbaasd me ook helemaal niks, ik ben ook niet erg knap. Niemand doet de moeite om me te leren kennen, ik ben een van de buitenstaanders. en dat al vanaf het begin van het jaar. Soms wens ik dat ik mijn ware ik kan laten zien maar ik weet dat ik mezelf dan in groot gevaar breng. Maar ach genoeg gemekker over hoe slecht het is, daar komt de bus al aan. Ik sta soepel op en stap meteen de bus in zodra de deur open gaat, ik ga zoals altijd maar voorin de bus zitten om het getreiter te ontkomen. Als ook de rest van de wachtende in de bus zijn gestapt rijden we verder naar de volgende halte. Daar stapt maar een meisje in, ze is net zoals ik een buitenstaander. Ik heb nooit naar haar naam gevraagd maar ze gaat ergens halverwege zitten. En daar gaan ze weer hoor, ze hebben een pispaaltje gevonden. Als ze dan nog beginnen met haar tas te gooien sta ik geirriteerd op en kijk ze kwaad aan. '' jullie denken echt dat jullie wat zijn hé'' snauw ik ze kwaad toe. De tas van het meisje valt op de grond en ik raap hem moeiteloos op. ''Waar bemoei jij je eigenlijk mee freak?'', achja mister popular kan zijn mond weer niet houden. Ik draai me kwaad om '' omdat het eens tijd word dat je mensen met rust gaat laten'' met die woorden moet hij het maar doen, want ik kijk het meisje aan '' kom anders maar naast mij zitten hoor'' ik glimlach. Ze kijkt me aan en knikt '' is goed'' zeg ze zacht en staat snel op, neemt haar tas uit mijn hand en loopt naar de stoelen vooraan, eerst ga ik snel zitten zodat ik me niet langs haar hoef te wurmen. Als ze zit kijk ik haar aan '' wat is je naam eigenlijk?'' vraag ik dan. Ze kijkt me aan en glimlcht even '' mijn naam is Shana'' ze kijkt even uit het raam '' nog bedankt voor net'' voegt ze er dan zacht aan toe. Ik haal simpelweg mijn schouders op ''ach het is niks hoor'' zeg ik dan met een brede grijns. '' ik ben trouwens Sheila'' ik kijk naar haar, ze heeft kort bruin haar en grijze ogen, haar mond is niet echt groot, haar huid lichtgetint ze is best wel mager maar ze ziet er vriendelijk uit. Er is veel verschil tussen haar en mij. Ik heb heel lang zwart haar maar heb een zeer bleke huis, ik heb bruine ogen en ben een beetje gezet, ik kijk bijna altijd een beetje chagerijnig maar zo ben ik nou eenmaal. Shana kijkt me aan '' nou aangenaam dan maar'' ze grijnst even. En dit is pas het begin van een zeer hechte vriendschap.