Al over again.

Ik sta op het perron 9 ¾ ik sta te wachten op mijn vriendinnen. Zoals altijd komen ze snel. Niemand durft mij te laten wachten dus eigenlijk zijn ze altijd wel op tijd. En anders is het doei doei. En word er het hele jaar niks tegen je gezegd. Tot ik weer praat maar meestal doe ik dat niet. Dat hebben genoeg mensen al gemerkt. Als populairste van de meisjes. Ga ik vaak om met de populairste van de jongens. We zijn niet zo braaf als HEEEL soms van ons gedacht word. We zijn beesten. We zitten dan ook niet zomaar bij Zwadderich. Ik wacht nog even op Draco en Blaise voor we de trein in stappen. Natuurlijk komt ook Patty Park er bij staan. Wat heb ik een hekel aan dat wijf. Ze denkt dat ze alles is maar ze is niet voor niets niet de populairste. Alle mensen die bij mij er niet bij horen sluiten zich bij haar aan. Niet dat dat er veel zijn want dan heb je echt geen leven meer op Zweinstijn. Ik ben druk aan het praten tegen mijn beste vriendin. Charlis. Zij is de enige die ik vertrouw en nooit zou negeren. Ik kan niet zonder haar. Als zij te laat komt boeit het me niet. Ik zou wachten tot me dood als het nodig zou zijn. Dat is dan ook de enige reden waarom ze me tegen durft te spreken vergelijken de andere meiden hier. Met een paar meisjes stappen we de cabine in van Draco. We zitten met 4 meisjes en 5 jongens. Het liefst had ik nu al een vloek op Patty af willen vuren maar natuurlijk moest Charlis daar weer iets aan doen. Ik snap niet dat Draco haar niet al een keer had vervloekt. Ik zou gek worden van iemand die de hele tijd aan mijn arm hangt en dan nog zo’n stem heeft. Op zo’n moment zou ik dan wensen dat ik doof was. Maar gek genoeg is zoiets nog nooit bij Draco opgekomen. Ik ken hem al mijn hele leven. We wonen in de zelfde straat. Onze ouders zijn beste vrienden. Zijn allebei Death Eaters. We weten allebei dat wij ook uiteindelijk een Death Eather worden, maar het is niet dat we dat zelf zo graag willen. Draco word het eerder dan ik. Ik ben 4 maanden jonger. Ik ga al heel mijn leven met hem om. Hij is een soort 2de beste vriend. Ja eigenlijk wel. Ik kan over bijna alles met hem praten, behalve over jongens. Tenminste, ik vraag wel eens hoe iemand over mij denkt en dat doet hij ook bij mij. Maar verder praat ik er niet echt met hem over. ‘waar ben jij deze vakantie heen geweest?’ hoor ik mijn vriendin vragen. ‘oow naar Kroatie’ zeg ik met een glimlach alsof het niks is. Ik grijns ff naar Draco en hij weet precies wat ik bedoel. We waren zoals altijd samen gegaan. En ondanks dat we altijd wel bij elkaar zijn. Word ik nooit gek van hem.