Hoofdstuk 2. Loterij gewonnen?

Ik zat op school aan mijn tafeltje. Maartje is ziek. Nu moet ik de hele dag alleen zitten. Ik werd alweer wat vrolijker toen Marc de klas kwam ingelopen. ‘Zit je alleen?’ vroeg hij. ‘uhh ja, Maarrtje i-is z-ziek.’ stotterde ik. Hij keek bedenkelijk. ‘Vind je het erg als ik naast je kom zitten?’ vroeg hij voorzichtig. ‘Nee natuurlijk niet. Ga zitten! ’ zei ik met een iets te grote glimlach. Ik schrok ervan hoe spontaan ik opeens werd. De les begon. We moesten in 2-tallen samen werken. Iedereen had al iemand dus ik ging met Marc. We moesten proefjes doen met helium. Marc ademde helium in en zei met een piepstemmetje: ‘Hallow, ik ben Maaarc.’ Ik moest lachen. Marc is altijd zo grappig! Ik dacht na, Marc is aardig, lief, grappig en knap. En hij vraagt aan mij, mij!, of ik naast hem wil zitten. Ik voelde dat ik bloosde. ‘Is er iets?’ vroeg Marc. ‘Je zit zo stil voor je uit te staren.’ Shit!, dacht ik. ‘O ehh, nee er is niks hoor. ’ zei ik. ‘Ik was even aan het denken.’ Marc bloosde. ‘Waaraan dan?’ Ik kneep mezelf zachtjes in mijn arm. ‘Nou, ehh, ik dacht aan of ik vanochtend wel een schone onderbroek heb aan gedaan.’ Marcs’ mond viel open. Ik kon mezelf wel voor me kop slaan! Dat heb ik weer met mijn stomme antwoorden. Ik begon zenuwachtig te lachen. Nouja, wat je lachen noemd.. ‘Grapje!’ zei ik afwachtend hoe hij zou reageren. Marc keek me aan met één opgetrokken wenkbrauw. Toen moest hij ook lachen. De bel ging en gelukkig vroeg Marc niet verder.
Ik fietste gauw naar huis. Dit keer was mijn band niet lek. Eigenlijk was ik best wel vrolijk. Ik heb de hele les natuurkunde naast Marc gezeten! Het was zo gezellig. Ik zette mijn fiets voor het huis deed hem op slot en opende de voordeur. ‘Hoi, mam!’ Zei ik vrolijk. ‘Hee, Melissa. Hoe was het op school?’ Ik zette mijn tas neer en ging aan de keukentafel zitten. ‘Goed hoor!’ Mijn moeder moest lachen. ‘Wat ben je vrolijk.’ Zei ze. ‘Wil je een kopje thee?’ ‘Nee, sorry mam. Ik neem wel een glaasje water.’ Antwoordde ik. ‘Ik moet nog zo veel leren voor morgen.’ Ik liep naar boven. Ik maakte mijn huiswerk en leerde de opdrachten. Er werd op de deur geklopt. Voordat ik ‘binnen’ kon antwoorden stond mijn moeder al in mijn kamer. De tranen stroomden over wangen. ‘Melis, je gelooft het nooit! J-joun lot! W-we hebben 100.000 g-gewonnen!’ Ik moest even na denken. Oja, dat lot dat ik voor haar verjaardag gekocht had! ‘Meen je dat mam?’ Ik omhelsde haar. ‘Dit is geweldig! We zijn rijk!’
Ik was zo blij die dag. We zijn met z’n tweeën ergens wezen uit eten.
Mijn dag kon niet meer stuk. Maar toen had ik nog niet door wat er allemaal gebeuren zal..