~050~

Mary Brooks

Een week later.

Ik zit tussen Jennifer en Fred aan het ontbijt als de uilenpost komt. Ze kijken me nieuwsgierig aan als er meerdere uilen bij mijn bord landen. Snel pak ik de pakjes van ze aan en stop ze in mijn tas. Ik glimlach onschuldig en ga weer verder aan mijn ontbijt.
Die middag vertrekken de koetsen voor de leerlingen die in de kerstvakantie naar huis gaan. Ik zwaai iedereen uit en loop een beetje triest naar de leerlingenkamer. Daar tref ik tot mijn grote verbazing Harry, Ron en Hermelien aan.
‘Blijven jullie ook hier?’ vraag ik verbaasd.
‘Ja, dit is mijn thuis.’ zegt Harry, ik weet wat hij bedoeld.
‘Voor mij ook, kan nergens anders heen.’ Ik plof op een van de stoelen voor de haard. ‘Hoe gaat het met je rat?’ vraag ik aan Ron.
Harry probeert me nog te waarschuwen, maar het is al te laat.
‘Hij is doodsbang omdat IEMAND haar kat niet in de hand kan houden.’ Hermelien en Ron beginnen weer te ruziën dus Harry en ik besluiten maar een potje Toverschaak te spelen.

De Kerstvakantie verloopt verder rustig, ik concentreer me zoveel mogelijk op mijn huiswerk als afleiding. Waardoor ik nu voor elk vak voorloop en ook heel wat extra werk heb gedaan. Ik sta in de Uilenvleugel en zoek uilen die zin hebben om door de sneuw mijn pakjes te vervoeren. Als ik naar buiten kijk zie ik de Beukwilg. De Beukwilg... De Beukwilg... Er was iets met de Beukwilg, toch? Ik haal mijn schouders op en loop weer naar de leerlingenkamer.

WAARSCHUWING: necroten, dooddoeners, boemannen, Omber, familie van Aragog... staan allemaal klaar en het zijn er zóveel dat spreukjes niet helpen, dus laat maar snel een reactie en/of kudo achter