009.

Aaron Ramsey pov
Ik had nu al geen Jack gezien de laatste 4 dagen behalve op de training, waar hij altijd met zijn hoofd in de zevende hemel zit en zijn ballen gaan echt altijd regelrecht het doel in. Ik weet niet wat die blondine met hem doet, maar voor zijn carrière is ze blijkbaar héél goed. Maar langs de andere kant, nam ze Jack ergens van me af. Mijn beste vriend waarmee ik elke dag mee optrok. Ik besloot hem te bellen dus nam mijn blackberry en toetste zijn nummer in.
Abigail Swanepoel.
Ik had mijn ondergoed en trainingsbroek al terug aan maar keek twijfelend naar het witte topje. 'Jack, ik ga niet over straat met een nat, wit topje.' Mompelde ik vast besloten. Ik zag hoe Jack met alleen zijn jeans aan opzoek ging naar een shirt. 'Het mijne ligt hier niet, neem die van Azza maar.' Hij gooide me een veels te groot Arsenal tshirt toe. Ik trok het shirt aan en Jack wou net wat zeggen als zijn mobiel afgaat. 'Azza.. Sorry, mag ik je nu laten? Aaron doe niet moeilijk. Ja, er is hier een meisje en ik ben in het emirates. Gaat je niet aan. Ik zie je morgen.' En Jack legt neer. 'Normaal geen jongens toch elk detail aan hun beste vriendin over hun avontuurtjes?' Hij grinnikte terwijl ik mijn natte haren in een knot deed. 'Hmm, misschien, maar niet over onze avontuurtjes.' Hij me aan Aaron's shirt dichter bij hem waar ik de warmte weer kan voelen van zijn prachtig bovelijf. 'Ik hou van je.' Mompeld hij zachtjes tegen mijn lippen aan waarna hij de zijne op de mijne drukt. 'Is dat zo Wilshere?' Hij knikt heel zachtjes, verlegen en lief. 'Dan moet je het maar officieel maken, maar niet hier, niet nu. Origineel zijn.' Ik hield ervan hem te pesten. Als ik zie hoe hij zijn lippen op de mijne wil drukken zorg ik dat ik hem voor ben en leg mijn vinger op zijn lippen. 'Origineel.' Glimlachte ik nog eens.

Jack Wilshere
Misschien had ik Aaron een beetje verwaarloosd, maar iedere keer als ik Abigail's blauw/grijze ogen kijk zie ik dat ze het voor mijn part volledig waard is. Niet dat Aaron niets voor mij betekend, hij is mijn beste vriend, maar Abigail was anders. Ze was anders dan alle andere meiden, volgens mij heeft god haar met magie bestrooid waardoor ze nu het mooiste en liefste meisje van de hele wereld is. 'Origineel.' Herhaalde ze. Ik hield van dit soort dingen. Dat ze een beetje hard-to-get doet tegenover me, hoe speels ze is, etc. 'Hé, ik laat jou niet naar huis gaan, niet vannacht. Je bent morgen jarig.' Ik zag hoe ze de kleedkamer uit wou lopen. 'Goed, ik zou mijn weg naar huis toch niet meer vinden en oh zou het niet een beetje opvallen als ik met een Arsenal shirt thuis kom? En oh, over morgen. Ik heb school.' Raasde ze aan één stuk door. 'Dan ga je maar niet naar school, wij gaan iets leuks doen.' Zeg ik koppig en trek haar weer naar me toe. 'Maar..' Voor ze wilt beginnen preken druk ik snel mijn lippen op de hare.