23.

Het was al een maand geleden dat Cinthia was vertrokken. Ieder dag las ik haar afscheidsbrief opnieuw.

Lief Zussie,

Het spijt me, maar ik moet gaan. Hoe aardig iedereen ook doet, ik hoor hier niet. Ik weet dat je gelukkig bent, dat is het belangrijkste. Ik houd van je.

Onze zielen één

Cinthia
De telefoon rinkelde. Ik nam op, wat ik sinds die dag altijd deed. 'Hey,'zei Sam. 'Seth heeft een spoor gevonden.'Ik liet mijn ingehouden adem ontsnappen. 'Waar is hij?' 'In het zuiden, in de buurt van Mexico,'antwoordde Sam. 'Bedankt,'zei ik en hing op. Oké, even logisch denken Alice, dacht ik. Ik zou kunne gaan, maar als iemand me zou zien... Geweldig, dacht ik verdrietig. Ik ging naar mijn kamer en zocht handschoenen, zonnebril, zoveel mogelijk om mijn huid te bedekken. Ik moest haar vinden.

Cinthia's P.O.V
We waren in een klein stadje. Cicilia en ik wilde nog even de stad in voor we weer verder gingen. We stonden bij een klein kledingwinkeltje toen ik opeens een bekend iemand in de weerspiegeling van de ruit zag. Ik trok Cicilia het portiek in. 'Wat is er?'vroeg ze verbaasd. 'Moeilijkheden,'mompelde ik. Wat deed Seth hier? Ik liep naar achter en hoopte heel erg dat hij niet naar binnen zou komen. 'Cinthia, rustig, wat is er?'vroeg Cicilia. 'Laat ik het hierop houden: Zie je die jongen daar? Kan ik beter niet tegen komen.'Cicilia keek me niet begrijpend aan. Ik schudde mijn hoofd en keek naar buiten. Seth was er nog steeds. Loop door, smeekte ik in gedachte. 'Shit,'zei ik toen Seth de straat overstak. Ik pakte het eerste wat ik zag en dook een pashokje in. Loop door, loop door, dacht ik weer. 'Hij is weg,'zei Cicilia. Gelukkig, dacht ik. Ik wachtte nog tien minuten en durfde toen naar buiten. 'Ga je me nog vertellen wat er nou met hem was?'vroeg Cicilia. 'Het is ingewikkeld,'zei ik. Ik dacht terug aan alle tijd die ik samen met Seth had doorgebracht. Het maakte me weer verdrietig, maar het riep ook vragen op. Waarom was hij in hemelsnaam hier? Ik zuchtte toen we het strand opliepen. Sommige dingen kon je maar beter vergeten, sommige dingen kon je beter geheim houden. Terwijl we verder trokken, dacht ik aan Seth. Had ik er wel goed aan gedaan om me te verschuilen? Het was een wolkeloze nacht. Ik keek naar de sterren. Wat was alles toch vredig zo. Op dat moment realiseerde ik me dat ik een grote fout had gemaakt. Er waren mensen geweest die om me gaven en ik had ze in de steek gelaten. Stom, stom, stom. Maar wat kon ik er nu nog aan doen? niks dus.