023~

Nicklas Bendtner

Ik liep de eetzaal weer in en ging met een glimlach zitten. “Ga je het zelf schoonmaken?” vroeg Cesc verbaasd. “Ach ik ben sociaal.” Zei ik lachend. “Ja jij wel.” Zei Aaron lachend en hij gooide eten in mijn richting. “Aaron kap, ik moet dat opruimen.” Zei Anne en ze gaf hem een tik. “In dat geval; VOEDSELGEVECHT!” riep Aaron en hij smeet met zijn bord naar Samir. Samir pakte zijn bord en gooide het in de richting van Aaron. Aaron ontweek het bord en hij knalde vol in Anne haar gezicht. “Verdomme! Eikels!” riep Anne en ze pakte een schaal met eten en gooide die naar de andere kant van de tafel. Iedereen begon te gooien met eten en het werd echt een vieze bende. Op dat moment hoorde we een harde bonk in de keuken.”Shit, Nia is daar!” Riep Cesc en hij sprong snel op. Ik ging achter hem aan en liep de keuken in. “Verdomme eikel wat heb je gedaan?” riep Cesc en hij keek me boos aan. “Ja ik deed niks!” Mompelde ik. Serieus, ik heb toch niks gedaan? Cesc greep me vast en keek me boos aan. “Wat heb jij gedaan?” siste hij. “Ja nou eh.” Mompelde ik. “Cesc rustig!” Riep Aaron en hij trok Cesc bij me weg. “Ik krijg jou nog wel Bendtner.” Zei Cesc en hij keek me boos aan. Daarna knielde hij naast Nia neer en probeerde haar ‘wakker’ te maken. “Oh kom op Nia.” Mompelde Cesc en ik hoorde dat zijn stem gebroken was. Ik voelde de tranen in mijn ogen prikken en rende de keuken uit. Ik kwam onderweg nog wat mensen tegen, maar ik duwde ze allemaal aan de kant. Ik rende door de gangen en kwam uit eindelijk uit bij het stadion. Ik liep het veld op en ging naar de middenstip toe. Ik liet mezelf vallen en keek naar de lucht. Wat als Nia niet meer wakker wordt? Het is dit keer echt mijn schuld, Cesc had gelijk. Toen ik de keuken uitliep had Nia een gebroken blik, maar waarom? Waarom zou ze zich zo voelen? Ze haat me, ze haat me met heel haar hart. Waarom was ze dan gebroken? Wat het ook was, het was mijn schuld. Ik voelde iets nats langs mijn wang stromen en ik veegde het snel weg. De jongens mogen me niet zien huilen, dat zou echt te erg voor woorden zijn. De tranen begonnen steeds sneller te stromen en ik veegde ze ook steeds weer weg. “Kut tranen.” Mompelde ik. Het is verdomme mijn schuld als Nia niet meer bij komt, dan heb ik haar dus gewoon vermoord! Het is het meisje van mijn dromen, en oke ik laat het niet merken maar dat laten we even ter zijde. Straks heb ik mijn meisje vermoord. Er plofte iemand naast me neer en ik draaide mijn hoofd weg. “Je hebt gehuild.” Hoorde ik die schitterende stem zeggen. “ Nia?” zei ik verbaasd en ik keek naast me. Nia….