Vonnis

Edward P.O.V.

Ik liep samen met Bella het secretariaat binnen.
Of beter ik sleurde haar naar binnen. Bella had het briljante idee om te doen alsof zij, Jasper en Rosalie een voedselvergiftiging hadden opgelopen. Jasper en Emmet hadden hun lerares toch al doen geloven dat Jasper tijdens de les was flauwgevallen zodat ze weg konden dus we hadden er alleen nog maar voor moeten zorgen dat Rosalie ervan wist. Laatste stap ons alibi op de administratie regelen.
“Wat is er gebeurt?” Vroeg Aron–de secretaris–bezorgd terwijl hij op ons afliep om ons te helpen. “Ik weet het niet zeker. We waren aan het wandelen en ze stond de hele tijd te wankelen op haar benen en toen zakte ze zomaar in elkaar.” Ik zag Bella lichtjes grimassen en onderdrukte een glimlach. Bella haatte het als anderen dachten dat ze zwak was.
Wandelen? Ja vast. Ik durf te wedden dat ze stiekem stonden te zoenen… Dacht Aron. Maar toen kreunde Bella en had ze al zijn aandacht.
"Hoe voel je je meisje?" vroeg hij oprecht bezorgd.
"Slecht. Ik geloof dat mijn maag in een knoop ligt en ik ben duizelig," mompelde Bella. Ze slaagde er op wonderlijke wijze in haar stem rauw te laten klinken. Aron vergeleek het geluid van haar stem nu met de manier waarop hij vanmorgen geklonken had en was ontsteld door het verschil.
"Heb je iets verkeerds gegeten?" Bella keek me zwakjes aan en ik keek bezorgd terug. Wij zijn goed. Dacht ze. "Het appelsiensap…Jasper en Rose hebben er ook van gedronken dus het zou kunnen…" mompelde ze.
"Ik kreeg net bericht van mijn broer en zus om te zeggen dat ze naar huis wilden omdat Rosalie en Jasper zich niet goed voelden. Misschien is het voedselvergiftiging. Onze vader schrijft wel een briefje. We kwamen hier alleen omdat Bella een glas water wilde," Legde ik uit. Aron knikte en haalde meteen wat ik vroeg. "Gatver. Ach wat moet dat moet," mompelde Bella.
"Hier meisje. Drink dit maar lekker op en dan ga je maar naar huis om te rusten." Bella knikte en goot het glas naar binnen. "Bedankt. Ik voel me al een beetje beter," zei ze. Aron keek haar glimlachend aan en zijn hartslag versnelde naar een noodtempo toen zijn ogen de haren ontmoete. "Kom ik breng je naar huis?" zei ik zachtjes. Ik droeg haar naar buiten en van zodra we uit het zicht waren liep Bella op eigen kracht en hoestte ze het water op.
"Ieuw, dit is echt goor," mopperde ze walgend.
"Een vervelend deel van de geheimhouding liefste," zei ik liefkozend in haar oor. We renden naar huis Emmet en Jasper hadden Timothy met de auto gebracht. Ik hoorde de stemmen binnen.
"Ik weet niet wat hij precies heeft uitgevreten Carlisle. Hij wilt niets zeggen en Bella heeft nog niets uitgelegd. Maar Edward was flink over de rooie dus ik geloof dat ik wel een idee heb van wat hij wilde doen." Emmet gromde dreigend naar Timothy, maar die keek niet eens op. Hij schaamde zich te diep voor wat hij had gedaan. Straks had ik nog medelijden met hem.
"We zijn er!" Iedereen keek op en stelde opgelucht vast dat Bella niet al te overstuur leek.
"Alles goed lieverd?" Bella knikte en gaf Esmé een knuffel. Timothy kromp ineen toen hij besefte hoe hecht ons gezin was.
"Ja hoor. Niets aan de hand. Hij heeft niets gedaan." Ik gromde.
"Dat is niet echt hoe ik het zou noemen," gromde ik. Eindelijk keek Timothy op.
"Het, ik…" begon hij. Hij stopte om zijn gedachten op een rijtje te krijgen. "Juffrouw Cullen het spijt me echt oprecht van wat ik u heb aangedaan. U bent veel te genereus dat u me nu verdedigt en daarom wil ik nogmaals mijn spijt betuigen. Ik dacht niet na en…nou er zijn geen woorden voor mijn gedrag en dat besef ik, maar u moet weten dat ik het meen. Ik walg van mezelf u partner kan dat bevestigen," zei hij waarna hij naar mij keek. "Ik ben u ook mijn excuses verschuldigd. Ik weet dat het niets af zal doen van mijn straf en dat ik die meer dan verdien. Ik had mijn pleegmoeders wraakgevoelens niet tegen haar mogen gebruiken, ik had er niet eens over mogen denken om mijn vaders dood ten koste van uw partner te wreken. Het was monsterlijk en onvergefelijk van me. Ik zweer dat ik mijn straf zal uitzitten wat die ook inhoud." Iedereen keek verbaasd naar de ogenschijnlijk doorsnee tienerjongen die ongewoon formeel zijn excuses aanbood.
Hola, wat heb ik gemist? Jacob was in de buurt en had Timothy’s betoog gehoord. Ik besloot iedereen meteen wat bij te praten.
"Hij lijkt dan wel een tiener maar hij is in feite...honderdendrie," De anderen keken me ongelovig aan en Jacobs geest was verward. En het punt is? Dat is toch normaal voor jullie…Wacht eens dat is geen vampier. Jacob was dichtbij genoeg om ons te zien en bestudeerde de jongen grondig. "Pardon? Dat meen je niet!" Carlisle keek me met grote ogen aan en was de enige die kalm genoeg was om meteen te praten. "Toch wel. Hij is geen mens Carlisle. Hij is een half-vampier." Nu was ook Carlisle sprakeloos.
?????? Jacobs geest was één en al verwarring.
"Misschien kan jij het beter uitleggen Timothy. Jij bent tenslotte de expert." Hoe kon Bella in hemelsnaam zo vriendelijk zijn? Kennelijk had Timothy’s betoog haar geraakt. "Wel eh. Mijn moeder hete Khanna geloof ik. Ze was een indiaan, maar vraag me niet van welke stam. Mijn vader…Johannes"
Die verdraaide...Wacht even...hij belde wel met een aantal andere vamps zo nu en dan...Is dit dan die Timo? Ik sloot Jacob buiten om me te kunnen concentreren.
"…verleide haar en deed haar ontelbaar veel valse beloftes die zij–verliefd als ze was–allemaal geloofde. Ze bedreven de liefde en zij werd zwanger.
Ze was niet de eerste bij wie hij dit probeerde, er waren talloze vrouwen gestorven voor hij eindelijk wist hoe hij zichzelf goed moest beheersen. De zwangerschap duurde een maand. Hij zorgde goed voor haar en toen ik geboren werd had ik al een hechte band met de vrouw die me zou baren. Helaas vereiste de geboorte veel van haar energie. Ze gaf me de naam Thymo naar haar vader en stierf niet veel later.
Hij deed het natuurlijk niet zomaar. Hij deed het voor zijn partner Annelies. Zij wilde net als zoveel vrouwelijke vampiers zielsgraag een kind. Om te voorkomen dat ze er één zou schapen beloofde hij haar dat hij zou proberen er één te verwekken. Ik moet bekennen hij hield oprecht van Annelies, maar hij hield zo nu en dan ook wel van een pleziertje tussendoor." Hij keek naar Bella. "Maar ik geloof dat u anders was. Hij overwoog denk ik een tweede partner. Bigamie." Hij haalde zijn schouders op.
"Meestal nam hij genoegen met ‘one night stands’ zowel met mensen als vampiers, maar hij had nog nooit een vampier geschapen op Annelies na. Dat zat haar ook dwars. Hij verzekerde haar dat het hem ging om een verblijf bij de Volturi en dat hij dacht dat ik misschien ook wel wat gezelschap kon gebruiken..." Hij zweeg weer en keek beschaamd naar zijn voeten.
"Ik moet toegeven dat ik daarin op mijn vader lijk. Ik heb een zekere zwak voor knappe vrouwen, maar ik geloofde niet dat hij u daar echt voor geschapen had. Hij wist dat ik die...drang zoveel mogelijk probeerde te onderdrukken. Ik maakte zowel mezelf als mijn moeder wijs dat hij me juist daarom een partner wilde bezorgen...maar ik wist diep vanbinnen dat ik alleen een excuus was. Hij wist dat ik een hekel had aan onschuldige slachtoffers en ik zou zeker bezwaar gehad hebben als ik uw verhaal had vernomen...Dat idee gaf ik vanmiddag niet echt, maar ik vind het eerlijk waar afschuwelijk wat u allemaal overkomen is.” Timothy keek Bella smekend aan.
Alsjeblieft, laat haar me vergeven. Dat is het enige wat ik wil, maar dat is waarschijnlijk teveel gevraagd...
"Het geeft niet Timothy. Je hebt duidelijk spijt ik geloof je. Als je loog dan zou ik dat wel gemerkt hebben." Ze knikte naar mij. "Wat mij betreft is het allemaal nooit gebeurt." Timothy beantwoorde haar glimlach een beetje beverig en keek toen bang naar mij.
"Vergis je niet. Ik vind nog steeds dat je een straf verdiend...maar ik kan zien, of beter gezegd horen dat je oprecht spijt hebt en dat je inderdaad nooit een mens hebt gedood. Je hebt je moeders hart alleen wordt het verduistert door je vaders lusten. Ik heb je nog niets vergeven maar ik ben bereid het te doen." Bella keek me glimlachend aan en kneep in mijn hand. Ik keek in haar ogen en drukte mijn lippen kort op de hare.
"Hmmm, even voor de duidelijkheid. Waar wordt deze jongeman precies van beschuldigd?" vroeg Carlisle.
"Hij heeft Bella min of meer gedwongen hem te kussen. Hij dreigde ermee ons geheim te verraden. En hij heeft haar verteld over de wraakgevoelens van zijn moeder om haar over de streep te trekken."
"Ik wilde niet dat Jake’s moordenaar gewroken zou worden en al helemaal niet ten koste van Edward. Ik probeerde hem te verleiden maar...Wat deed je eigenlijk? Waarom heb je dat berichtje alsnog verstuurd?" vroeg ze aan Timothy. “Ik…weet het niet. Ik weet niet eens welk bericht ik verstuurde. Ik denk dat ik hoopte dat Edw…uw partner me zou tegenhouden,” Biechtte hij op.
Het was even stil. Iedereen verwerkte wat ze hadden gehoord. Sommigen vonden het walgelijk, anderen hadden medelijden met Bella en Jacob was razend. Die…Hij heeft… Zijn gedachten waren onsamenhangend en hij wilde het liefst iets kapot gooien. Plots kreeg ik een idee.
“Tja, ik heb wel een idee over je straf. Maar dat moet ik eerst met de rest van de familie bespreken,” mompelde ik. Ik liep de kamer uit en de anderen volgden me nieuwsgierig.