(22) Peter en Charlotte
2 reacties = vandaag verder
1 reactie = morgen verder
Jasper riep de eerste newborn bij zich. Hij en Peter deden alsof ze gingen trainen, maar rukten al snel de kop van de newborn af. Peter had het er moeilijk mee, maar hij had geen keus. Jasper was erg koel. Hij had dit vaker gedaan, en had geleerd zijn gevoelens opzij te schuiven. Peter ruimde de newborn op, en Jasper riep de volgende. Zo gingen ze een tijdje door. Tot Charlotte binnenkwam.
“Jasper, ik hou van haar”, zei Peter.
“Bevel is bevel”, gromde Jasper kwaad.
“Jasper, alsjeblieft, doe het niet”, smeekte Peter.
“Hoe sneller we het doen, hoe sneller het voorbij is”, gromde Jasper. Hij sprong op Charlotte af.
“Nee!”, gromde Peter, en vloerde Jasper. “Sorry, vriend, maar ik laat je haar geen kwaad doen”, gromde hij, terwijl hij Jasper in bedwang hield. “Charlotte, ren weg!” Charlotte begreep er niets van, maar gehoorzaamde meteen. Peter liet Jasper los en rende achter Charlotte aan. Charlotte wachtte hem op.
Peter greep Charlottes hand, en trok haar mee.
“Rennen, liefste”, zei hij. Charlotte volgde hem.
“Peter, wat is er aan de hand?”
“Maria heeft ons het bevel gegeven iedereen te vermoorden. Maar ik laat jou niets aandoen. We moeten vluchten.”
“En Resa?”, vroeg Charlotte bang.
“Ik denk dat Anna haar probeert te redden, maar ik weet het niet zeker. We moeten eerst zien dat we hier weg komen, dan zoeken we het wel uit.”
“Jasper zal haar toch geen kwaad doen?”
“Maria heeft hem overgehaald, Jasper houdt van Maria. Hij beseft niet hij maar een slaaf is voor haar.” Charlotte staarde Peter stomverbaasd aan.
“Weet je dat zeker?”
“Ja. Jasper weet wat mensen voelen en kan gevoelens beïnvloeden, maar is blind door zijn liefde voor Maria. Anna voelt de band tussen mensen. Ze heeft gemerkt dat Resa belangrijk is voor Jasper, maar Maria is net dat tikkeltje belangrijker voor hem.” Peter zuchtte. “Maar nu moeten we eerst voor onszelf zorgen. We moeten heel wat vijandig gebied passeren voor we veilig zijn.”
“Naar welk leger gaan we nu?”, vroeg Charlotte.
“Geen enkel”, glimlachte Peter. “We zoeken een klein plaatsje voor ons alleen.”
Reageer (2)
heeeel snel verder!!
1 decennium geledenheeeel snel verder!!
1 decennium geleden