1.
Het was een zonnige dag. Justin, Ryan, Chaz, Caitlin, Hilary en ik liepen over het gras en gingen zitten. Hilary begon meteen tegen me te praten over de leuke jongen die ze bij de Starbucks had ontmoet. Caitlin ging tegen Ryan aanzitten en Justin en Chaz waren in gesprek over de nieuwste skateboard. Ik tetterde gezellig met Hilary mee over jongens en al snel waren we diep in gesprek totdat Justin ons ontbrak. "Audrey, we moeten gaan." zei hij. Ik knikte en stond op. We namen afscheid en liepen weg. Justin liep altijd mee naar mijn huis, we waren buren en niet te scheiden. Justin was mijn alles, mijn beste vriend. Tussen ons was er een stilte, geen ongemakkelijke maar een fijne. Hij bleef totdat we voor mijn deur stonden "Nou, ik zie je maandag wel weer." zei Justin ongemakkelijk. "Justin, we gaan in het weekend nog wel wat doen. Geloof me maar," grijnsde ik. Ik drukte een zoen op zijn wang en liep naar binnen.
"Ik ben thuis!" gilde ik. Geen antwoord, raar. "Mam, pap," riep ik. "Joëlle?" ik liep naar de keuken en trok de koelkast open. Met een grijns pakte ik een blikje Energy. Home alone dus. Ik liet mijn blik door de keuken glijden en merkte een briefje op.
Audrey.
We zijn even naar de stad om wat kleren voor Joëlle te halen
Alsjeblieft, breek de boel niet af. We zijn om 5 uur terug.
Mama.
Ik staarde met opgetrokken wenkbrauwen naar het briefje. Breek de boel niet af? Nouja zeg, hoezo vertrouwen in je bloedeigen kind. Alhoewel, ik heb wel eerder geflikt om een feestje te houden toen zij met Joëlle naar een hockeywedstrijd waren. Maarja, die preek die daarna kwam vergeet ik nooit weer.
Achja, één voordeel heeft alleen thuis zijn wel. Nu kan ik zonder gezeik naar de Starbucks. Ik pakte mijn tas en liep de deur uit.
"Ik ben thuis!" gilde ik. Geen antwoord, raar. "Mam, pap," riep ik. "Joëlle?" ik liep naar de keuken en trok de koelkast open. Met een grijns pakte ik een blikje Energy. Home alone dus. Ik liet mijn blik door de keuken glijden en merkte een briefje op.
Audrey.
We zijn even naar de stad om wat kleren voor Joëlle te halen
Alsjeblieft, breek de boel niet af. We zijn om 5 uur terug.
Mama.
Ik staarde met opgetrokken wenkbrauwen naar het briefje. Breek de boel niet af? Nouja zeg, hoezo vertrouwen in je bloedeigen kind. Alhoewel, ik heb wel eerder geflikt om een feestje te houden toen zij met Joëlle naar een hockeywedstrijd waren. Maarja, die preek die daarna kwam vergeet ik nooit weer.
Achja, één voordeel heeft alleen thuis zijn wel. Nu kan ik zonder gezeik naar de Starbucks. Ik pakte mijn tas en liep de deur uit.
Reageer (1)
uuuh de ouders en zusje waren toch al dood?
1 decennium geledenwel super mooi geschreven<3