Flashback: I did it, why?

Zijn gezicht vertrok van pijn. 3 seconden lang was het stil. Maar toen schreeuwde hij het uit. Zo hard dat het pijn deed aan mijn oren. Ik liet hem los. Wetend dat het gif zich al aan het verspreiden was in zijn lichaam. De pijn de hij nu voelde heb ik ook gevoeld. Het was zo ondragelijk. Waarom doe ik hem dit nu aan? Terwijl ik weet dat het slopend is. Waarom?
Hij begon te trappelen en om zich heen te slaan. Steeds wilder. Sidderend lag hij daar op de grond. Ik moest iets doen maar wist dat ik niets kon. Nu was het voor mij wachten tot hij weer bij kwam.

Waarom? Waarom doe ik hem dit aan? Waarom doe ik hem dit aan terwijl ik weet wat er gebeurd, hoe het voelt. Waarom?

Deze woorden, gedachten, verwijten, gingen niet meer uit mijn hoofd. De zon was al drie keer ondergegaan. De maan keek me nu heel eenzaam aan. Volle maan. De hemel was zwart op dat witte rondje heel ver weg na. Eenzaam. Ik was eenzaam. Mijn geliefde heel ver in een helse pijn verzonken. En waarom? Omdat ik hem gebeten heb. Hem beloofd had dat hij voor eeuwig bij me kon zijn. Hem de gevolgen niet goed genoeg had uitgelegd. Wat als hij dadelijk wakker werd en niet meer verliefd op me was? Hij me dit niet kon vergeven? Dan was ik weer alleen. Wat moet ik dan?

De zon kwam op. De vijfde dag was aangebroken. Hoe lang moest hij dit nog doorstaan? Kon ik maar wat doen. Maar ik weet dat er niets te doen valt.
Wachten.
Ik leef al veertig jaar. Nooit geslapen, altijd wakker. Maar deze vijf dagen leken zo veel langer te duren dan de jaren die ik heb geleefd. Eigenlijk is dat ook niet zo gek. Die veertig jaar die ik heb geleefd was ik altijd alleen. Op die paar jaar met Edward na. Nu in een paar jaar was ik weer verliefd. Zo verliefd dat ik die geliefde pijn deed. Pijn deed voor mijn mezelf. Omdat ik hem voor altijd wilde. Ook al had hij beloofd ook voor eeuwig bij mij te blijven, ik wilde hem liever dan hij mij. Het kon niet anders. Maar dadelijk werd hij wakker en hield hij niet meer van mij. Wat had ik dan. Nog een eeuwig leven zonder HEM. Wat dan? Waarom heb ik mezelf dit aangedaan?