Proloog

Ik kan het me nog herinneren. Ik rende als kind door het brandende bos,achtervolgd door de dood. Ik keek achterom en zag hem in zicht komen, een kreet ontsnapte uit mijn mond en meteen sloeg ik mijn hand ervoor. Ik struikelde en val vol met mijn gezicht op de bosgrond. Zo snel als ik kon krabbelde ik weer overeind, maar ik was niet snel genoeg. De dood,in de vorm van een Demon stond voor mijn neus en torende boven me uit. Ik trilde van top tot teen, en dat uit pure angst. Ik keek recht in zijn ogen '' W-w-wat w-w-wil je v-v-van me?'' stotterde ik angstig. De Demon lachte luid en hatelijk '' weet je dat dan niet klein kindje?, ik wil jouw leven!'' Hij keek me aan met een dodelijke glans in zijn ogen. Daardoor schrok ik nog meer '' I-ik heb t-t-toch niks misdaan?'' Ik snapte er niks meer van, de demon hief zijn handen in de lucht en pas toen viel het me op dat hij een glanzend zwaard in zijn handen had.Ik gilde weer en hief mijn handen op om mezelf te beschermen. Wat er toen gebeurde is vaag, er was een fel wit licht op het moment dat zijn zwaard mij had moeten raken. Ik had mijn ogen dichtgeknepen van angst maar toen ik ze opende zag ik dezelfde demon dood naast me op de grond liggen. Ik keek om me heen en zag niemand, tot op de dag van vandaag weet ik niet of ik heb nou had doodgemaakt of dat er iets anders was. Na dat krabbelde ik weer overeind en rende verder tot ik in het meest verliggende krijgerskamp aankwam. Vanaf daar werd ik in veiligheid gebracht, naar Aarde, een plek onbekend voor beide rassen. Dit is de laatste kans...