She’s Not One Of Them [Jasper-Twilight] <28>

Foto bij She’s Not One Of Them [Jasper-Twilight] <28>

‘Dat kan je niet menen!’ riep Rose het uit. ‘Ik vind dat er maar weinig mensen zijn die er zo goed uitzien als jij.’ Ik ging nog harder blozen. ‘Dank u, maar zo erg vind ik het niet hoor.’ ‘Nee wat niet is kan nog komen.’ Zegt Rose grijnzend. ‘Er zijn geen mensen die mijn type zijn op school.’ Zeg ik dan tegen haar.
Jasper laat zijn hoofd hangen, dit is precies wat ik niet wou. Er is geen jongen waar ik op val, maar wel een vampier…

[Aylin]
Het was eindelijk weekend. Mijn ouders wouden een weekendje voor zichzelf en waren dus weg. De Cullens gingen “kamperen”, Laura had “quality-time” met haar vader en zo had ik eens tijd voor mezelf. Ik weet nog van vroeger dat er in La Push een strand was. Het was super weer, wat zeldzaam is hier. Dus ik besloot naar La Push te gaan.
Er was niemand op het strand, en zo kon ik dus gaan liggen waar ik wou. Misschien dat ik straks die ene jongen van vroeger terug zou zien. Hoe heet hij ook al weer?... Ik denk dat het Jacob was, we maakten altijd zandtaartjes samen. Goede oude tijden. Met een glimlach op mijn gezicht kijk ik naar de blauwe hemel.
Volgens mij was ik even weggedommeld want toen ik mijn ogen weer opende zag ik iemand naast me liggen. Nog nooit zat ik zo snel recht. Ik bekijk de bruine jongen naast me. En met dat ik hem bekijk krijg ik een flashback.
* ‘Kom Aylin, we gaan naar Billy.’
Ik liep snel de trap af, want ja ik vond het altijd geweldig bij Billy en natuurlijk Jacob. Billy behandelde me altijd als de dochter die hij nooit heeft gehad en ja Jake hij is als een broer voor me.*
Mijn mond valt open en de jongen, die al heel de tijd naar me staarde, grijnsde. ‘Jacob!’ gilde ik en gooide me in zijn armen. ‘Welkom terug Latika. We hebben je gemist.’ Ja ze noemde mij hier steeds Latika, mijn Indiaanse naam. ‘Ik jullie ook.’ Hij laat me los en ik bekijk hem is goed. ‘Omg Jake je bent gigantisch geworden!’ ‘Vind je dat ergens niet logisch? Het is 12 jaar geleden dat we elkaar zagen.’ ‘Maar ik ben jou en Billy nooit vergeten.’ ‘Wij jou ook niet. Neem je spullen en ga met me mee. Billy zal zo blij zijn jou te zien.’
‘Hou ben je hier gekomen?’ ‘Te voet.’ ‘Kom dan nu maar mee in mijn auto, ik heb geen zin om te lopen.’ Jake moest lachen en stapte in, hij zei hoe ik moest rijden en na 5 minuten waren we aangekomen.
Jake ging binnen en ik volgde hem op een afstandje. ‘Hé pa ik heb een cadeautje bij.’ Hij had teken gegeven dat ik moest blijven staan zodat Billy me niet zag.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen