A little past

Ik denk aan het moment dat we Elisabeth tegen kwamen. Ze was helemaal alleen achter gelaten in de Heuvelsche Bossen. Zelf herinnert ze zich er helemaal niks van, ze was bewusteloos geslagen voordat ze gebeten werd. Wat op zich erg vreemd is omdat normaal gesproken een vampier niet zo te werk gaat. Aan de andere kant, wat is normaal. We zijn alle vier niet tot vampier gemaakt op de manier zoals het hoort en ze ons leren. Het enige probleem is dat ik het bij mezelf en Cornelia ook niet goed weet hoe het gegaan is. Het zijn mensengedachten, en dat is gewoon te moeilijk om nog goed te herinneren. Alles is zo lang geleden en vaag, net alsof het een ander leven was. Ik zelf herinner wel alles helder en duidelijk toen we Elisabeth vonden. Ze zat stil tegen een steen aan, geen enkel geluid liet haar opkijken. Cornelia en ik keken elkaar verward aan, je zag duidelijk dat ze een van ons was, maar wel jong. De transformatie was bijna klaar, we schatten ongeveer nog 3 uur tot het helemaal voltooid zou zijn. We gingen voor haar neer knielen en zeiden niks. Elisabeth keek op en op de een of andere manier herkende ze dat we ‘gelijke’ waren. Ik pakte haar hand en we renden met zijn allen naar mijn huis. Daar ging ze op een bank zitten en ze zei helemaal niets. Wij tweeën zeiden ook maar niets. Ik zette een of andere film op en we keken er met zijn drieën naar. Het grappige was, dat er helemaal geen spanning heerste tussen ons. Het was heel relaxt, net een of ander meidenavondje. Alleen kende we Elisabeth niet, we wisten toen niet eens haar naam. Na een paar uur begon Elisabeth te praten wat ze allemaal nog herinnerde en vervolgens begon ze met vragen te stellen. Cornelia en ik luisterden aandachtig en gaven daarna zo uitgebreid mogelijk antwoord. Zo zaten we wel drie dagen met z’n drieën. Toen Cornelia en ik aanstalten maakten om te gaan jagen, bleef Elisabeth een beetje afwezig. Dat was de eerste keer dat Elisabeth vertelde waar ze zoveel moeite mee had, ze had tijdens de transformatie de drang naar mensenbloed gevoeld en was daar bang van geworden. Vandaar dat ze tegen een steen ging aanzitten, in de hoop dat alles voorbij zou gaan. Een beetje vreemd maar ach, ze is super lief.