~9~

‘Felix’ gromde ik. Felix was al jaren verliefd op me maar ik haatte hem. ‘Wat komen jullie doen?’ siste ik. Ik probeerde me los te trekken maar dat lukte niet; ik werd vastgehouden door Demetri en Alec. ‘We komen in opdracht van Aro, hij wil jou weer terug, Isidora Sadler. Of heb je liever Amedea Sadler?’ vroeg hij en haalde mijn paspoort uit mijn tas. Ik gromde. Niemand bij de Volturi wist mijn roepnaam, iedereen noemde me altijd Isidora. ‘Amedea Cullen’ gromde ik. ‘Aha, dus je bent nu een Cullen? Van Sadler naar Volturi terug naar Sadler en toen naar Cullen. Wat irritant’ zei Felix. ‘Ik ben nooit een Volturi geweest’ gromde ik ‘Wat jammer dat je je nieuwe familie niet heb meegenomen, die konden we ook wel gebruiken.’ zei hij. Ik moest hier weg. Ik haatte het wel, maar ik moest. Ik keek Felix in zijn ogen aan. Hij wou wegkijken maar ik zei: ‘Kijk me aan’ met mijn dwingende stem. Hij bleef me aankijken. ‘Ga terug naar de Volturi en vertel ze dat jullie me hebben vermoord. Laat Aro beelden zien van een verbrande vampier en vergeet mij voor altijd. Alles wat je van mij weet vergeet je’ zei ik dwingend. Felix knikte en rende naar buiten. Precies hetzelfde deed ik bij Demetri en Alec. Ze lieten me los en volgde Felix. Ik was van ze af maar niet voor lang. Langzaam gaan ze zich alles weer herinneren en dan moet ik hetzelfde steeds blijven herhalen als dat lukt. Ik zuchtte en plofte op mijn bank. Ik was benieuwd waar Anastacia was. Anastacia was mijn kat. Ja, ik weet dat het raar klink, een vegetarische vampier met een kat als huisdier, maar ik probeerde zo mens mogelijk te blijven. Ik had haar buiten neergezet zodat ze nog wel kon eten maar ze kwam altijd achter mij aan. Ze is bang voor water dus kon ze me niet volgen naar Forks. Het klinkt raar maar Anastacia is niet bang voor me. Meestal rennen dieren zo snel als ze kunnen van vampiers weg, maar Anastacia kwam me juist een kopje geven. ‘Miauw’ hoorde ik vanuit mijn oude slaapkamer. Ik lachte. Ze zat gewoon in mijn kamer. Ze sprong op de bank en ging op mijn schoot zitten, rare kat. Ik wou dat ik haar kon meenemen naar mijn nieuwe huisje, maar ik zou niet weten hoe ik dat zal doen via het water. Ik had geen zin in het vliegtuig dus daarom had ik haar ook niet meegenomen. Ik aaide haar en ze knorde. Straks moest ik haar weer alleen laten, want ik wist nu al dat de Cullens me hier kwamen zoeken. Er werd op de deur geklopt. ‘Kom binnen’ riep ik. Ik hoorde dat het een mens was dus gelukkig geen Cullen. ‘Ah, Mevrouw Sadler, u bent terug. Als ik vragen mag, waar was u?’ vroeg de vrouw die onder mij woonde. ‘Familiebezoek, mevrouw Wisher’ antwoorde ik. Mevrouw Wisher was een oude dame die al een aantal jaar onder me woonde. ‘O, want ik dacht al, omdat ik u kat zo hoorde miauwen’ zei ze. ‘Maar nu ben ik er weer dus is er niets aan de hand’ zei ik. Ze knikte en liep weer weg. Ik keek Anastacia aan en zette haar op de grond. Ik liep naar de keuken en pakte een bordje. Anastacia sprong op het aanrecht en miauwde. Ik pakte een zakje vlees en legde het op het bordje. Ze begon het meteen op te likken. Ik lachte. Toen rook ik vampier. Ik draaide me om en zag Edward staan. Ik keek hem angstig aan en voelde woede door hem heen razen. Ik gromde. ‘Laat me met rust’ zei ik. ‘Nee, Jasper is niets zonder jou, en zo wil ik hem niet zien’ zei hij en pakte mij op. ‘Laat me los!’ schreeuwde ik. Maar Edward was sterker dan mij. Ik trok mijn tas van de bank en floot naar Anastacia. Die opkeek en ons volgde. ‘Je hebt een kat?’ vroeg Edward verbaasd. ‘Ja, heb je daar problemen mee?’ vroeg ik. ‘Het word duurder in het vliegtuig’ mompelde hij. ‘Laat me los Edward’ gromde ik. ‘Waarom dwing je me niet’ vroeg hij sarcastisch. ‘Als jij dat wil, op verzoek doe ik het wel’ zei ik en keek hem aan in zijn ogen. ‘Laat me los’ zei ik en hij liet me los. ‘Hèhè’ zuchtte ik en ik pakte Anastacia op. ‘Waar is Jasper?’ vroeg ik aan Edward. ‘Bij het vliegveld’ antwoorde hij. Ik knikte en rende naar het vliegveld. Anastacia was een slimme kat, ze had haar ogen gesloten. Edward volgde me maar ik was sneller dan hem. Ik zag Jasper op een van de stoelen zitten. Hij keek op toen hij mij zag. Hij glimlachte. Ik liep naar hem toe en ging naast hem zitten. Hij keek eerst raar naar Anastacia maar pakte toen mijn hand vast. De vlinders vlogen weer in mijn buik rond. Alice kwam op me afrennen en omhelsde me, waardoor Anastacia bijna geplet werd. ‘We haten je helemaal niet Amedea! Emmett en Edward waren alleen boos dat je ze iets gedwongen had! En waarom heb jij een kat?!’ vroeg ze. Alle mensen op het vliegveld keken ons aan. Ik zuchtte en keek naar Alice. ‘Leg ik thuis wel uit’ mompelde ik. Alice pakte mijn hand en trok me mee. ‘Kom we moeten zo instappen’ zie ze. Ik pakte mijn tas en opende hem. Anastacia ging erin zitten en ik deed hem dicht. Alice keek me aan. ‘Gaat die kat mee?’ vroeg ze vol ongeloof. Ik knikte ‘Ja ze gaat mee’ zei ik. Alice keek me raar aan maar trok me mee naar het vliegtuig. Edward en Jasper liepen ons achterna. We stapten in het vliegtuig en de mensen hadden niet eens door dat ik een kat in mijn tas had. Het vliegtuig steeg op en ik keek naar Jasper die weer zwarte ogen had. Ik legde mijn hand op zijn wang en hij keek mij aan. Hij knikte en keek naar buiten.