~049~

Fred Weasley

Gister zijn er nog veel mensen langsgekomen, waaronder het hele zwerkbalteam. Maar George, Anne en Mary heb ik niet meer gezien, Jennifer en Jack kwamen na het avondeten nog even langs. Jennifer vertelde dat Mary niet was komen eten. Ik maak me zorgen, ze heeft het ook niet makkelijk. Ze doet wel altijd alsof alles goed gaat, maar als ze denkt dat je niet kijkt, kan je de pijn in haar ogen zien. George en ik proberen er zoveel mogelijk voor haar te zijn, om haar af te leiden. Ik kijk uit het raampje en zie Mary naar het kasteel lopen. Misschien komt ze zo weer langs. Waarom moest ik nou in die verdomde boom vliegen?
Als Mary, eindelijk, binnen komt lopen heeft ze haar handen vol met spullen. Ik kijk haar een beetje verbaasd aan als ik zie wat ze allemaal op het kleine tafeltje naast mijn bed dumpt.
‘Zo, nu zal je je niet meer vervelen.’ zegt ze.
Ik kijk even tussen de spullen en zie een paar boeken, joepie!, liggen, een doosje smekkies in alle smaken en een pakje kaarten. Ze pakt de kaarten en begint te schudden. Ik pak de smekkies en neem er een. ‘Gatver, kots.’
Mary kijkt op en kijkt me even verbaasd aan tot ze het doosje in mijn hand ziet. ‘Geef mij er eens een.’ zegt ze en steekt haar hand uit naar het doosje.
Ik druk het doosje tegen me aan en schud mijn hoofd. ‘Mijn.’ Ik neem er nog een en trek een vies gezicht. ‘Spruitjes.’
Mary begint te lachen en ik kijk haar beledigd aan. ‘Lach je me nou uit?’
‘Nee, ik zou niet durven.’ zegt ze schijnheilig.
‘Neem jij er dan eens een.’
Ze pakt er eentje aan. ‘Hmm, aardbeien.’ zegt ze.
Ik trek mijn wenkbrauwen op. ‘Jaja…’
We zitten midden in een pakje knalpoker als Plijster Mary wegstuurt. ‘Na de lunch mag je weer terugkomen.’
Ik besluit de tussentijd door te komen door een brief aan mijn ouders te schrijven. Die willen vast meteen langskomen als ze horen dat ik in de Ziekenzaal lig.

Boemannen, dementors, dooddoeners, Omber, Aragog.... Ze staan allemaal klaar(duivel)...