Hmmm, a little bit of heaven, and a little bit of hell.

Lieve sukkel,

Het is weer zo ver.
Ik wist dat het kwam.
Alles ging zo goed, ik hield van je, jij van mij, en we hadden geen ruzie meer.
En dan ineens, besluit je in een enkele nacht dat het beter is als we vrienden zijn.
Ik haat je. ik haat je voor het openscheuren van mijn hart.
Voor het vernielen van "ons", Voor het misbruiken van mijn vertrouwen. Voor het vertrappen van mijn waardigheid.
Als het noodlot ons ooit samen aan de rand van een kloof brengt, en jij op het randje staat, geef ik jou een duw, met alle kracht die ik in me heb.
Zo rustig, zo op je gemak, zo kil en gevoelloos vertel je het me.
Alle warmte en vriendelijkheid van je gezicht verdwenen.
"accepteer het nou maar." En als ik dan verdrietig word, in de war raak en de tranen in mijn ogen staan, begin je geïrriteerd te zuchten.
Alsof het je vermoeid dat ik gevoelens voor je heb, terwijl jij besloot die gisteren op te geven.
Is er een ander meisje?
Soms zie ik je typen, en dan krijg je die glans in je ogen en die glimlach op je lippen, en raad eens? Je typt dan niet tegen mij.
Noem me jaloers, een controlfreak, een bitch.
Ik noem jou een leugenaar, een player, een klootzak.
Ik haat je, en ik haat elk meisje dat naar je kijkt zoals ik dat deed.
Ik sla je in elkaar, en al die meisjes erbij.
Wacht jij maar. Ik neem wraak.
En ook hou ik van je.
Je mooie glimlach, ondeugende blik.
De schaamte die je voelt voor het feit dat je je toch tot me aangetrokken voelt. Dat je toch op me reageert, misschien niet meer mentaal, maar wel lichamelijk.
Ik hou van de manier waarop je me kust.
Warm, verlegen. Jong, onervaren. Ik heb je eerste kus, en mijn hart gaat tekeer als ik daar aan denk.
Ik heb nogsteeds dat warme gevoel bij je, ookal word het nu met de dag minder.
Daarom moet ik eerlijk zeggen, dat als je van die kloof afvalt, ik niet alleen boven zal staan om te kijken hoe je valt,... maar ook beneden, armen open, om je op te vangen.
Maar dat interreseert jou niet.
Je bent een gore egoistische klootzak. Je noemt mij egoïstisch, omdat ik wou dat je naar een feest kwam (dat ik extra geregeld had op een datum dat je kon komen, omdat je dan GEEN excuus kon verzinnen om niet te komen, wat je ALTIJD doet.) terwijl je geblesseerd was. ik bood zelfs aan bij je te blijven zitten, het hele feestje lang. En jij vond mij egoïstisch.
Terwijl je nu zelf, zonder mij beslist dat we nooit meer dan vrienden zijn, omdat dat zogenaamd beter is.
Wie is hier nu de egoïstische zak he?
Je haalt me het bloed onder mijn nagels uit.

I wish you the best,
And hope you'll burn in hell

love,
Canvas.