4

we hadden pauze ik zei gedag tegen edward.
en liep naar het eten, pakte een appel en water.
en betaalde, omdat ik zeker wist dat ze anders mij eten op de grond zouden gooien, stopten ik mijn eten en drinken in mij schouder tas.
ik ging naar mij vaste plek helemaal achter in de kantine.
ik liep naar mijn vaste tafel en ging zitten, keek rond en mij blik bleef hangen bij die van iemand anders, niet zo maar iemand edward, edward cullen, mij perfecte god,de god die mij leven kleur gaf, keek naar mijn allen zijn blik was mistrieus, alsof ik iets verkeerds deed.
ik keek de tafel rond, 5, 5 perfecte personen, net zo perfect als edward, maar edward was het mooist, van alle 5.
weer ging de bel, die rot bel die als ik een mooi moment had moest verpesten.
ik pakten me spullen en stond op, maar ik schok zitten terug.
edward stond voor me met een scheve lach.
ik dacht dat hij de andere kant stond van de kantine? of niet?