117. More celebrities?!

Samen met Taylor liep je door de grote hallen van het vliegveld in New York. “Waarheen?” Vroeg Taylor Je keek om je heen of je ergens een bordje zag hangen met de naam van de gate waar je moeder zou uitstappen. “Gate nummer 21.” Of jij was zo blind of Taylor kon gewoon goed dingen zoeken en vinden, want hij wees al meteen naar een bordje. “Daarheen dus!” Taylor liep voor je uit en jij ging onhandig achter hem aan. Hopelijk was je gauw een beetje gewend aan deze krukken. Een momentje keek je niet uit en botste je tegen iemand op. Je wankelde maar de persoon in kwestie hield je net tegen, zodat je niet viel. Je keek op en fronste even je wenkbrauwen. “Hé, ben jij…” De persoon rolde met zijn ogen. “Praat me er niet van. Ja, ik ben het.” Taylor had zich inmiddels omgedraaid en was naar je terug gelopen. “Kom je nog of…?” Taylor keek van jou naar de persoon waar jij net tegenop gebotst was. Een blik van herkenning gleed over zijn gezicht en hij glimlachte. “Hé, Rob!” Taylor knuffelde Robert, maar dan op die manier zoals jongens dat doen. Is daar eigenlijk een naam voor? Je schudde je hoofd en richtte je weer op Taylor en Robert. “Het wordt steeds gekker.” Mompelde je. Taylor en Robert draaiden beide hun hoofd om. “Wat?” Vroegen ze in koor. Daar moest je even om lachen en je schudde opnieuw je hoofd. “Dit kan eigenlijk niet hè.” Je keek hierbij Taylor aan. “Dríe celebrities in één vakantie?! Het kan toch ook niet gekker worden…” Robert trok zijn wenkbrauwen hoog op. “Wie behalve wij nog meer dan? Trouwens, jij bent er geloof ik ook eentje aan het worden, wat ik zo hoorde.” Robert glimlachte scheef en keek naar Taylor, die een blosje op zijn wangen kreeg. Je mond viel open. “Taylor! Je hebt…” Je moest hard lachen, maar voelde je diep gevleid. Taylor keek je verlegen aan. “Sorry, als ik iets met een meisje heb en het is serieus, weet al gauw de hele wereld het.” Meteen na die opmerking viel je hem, zonder enige waarschuwing, om de hals. “Dat vind ik echt ontzettend lief van je.” Taylor was even verward. “Dat ik het aan iedereen vertel?” Je ging weer rechtop staan en grinnikte. “Nee. Wel het feit dat je zegt dat het serieus is.” Daar moest Robert om lachen. “Geloof mij maar, Taylor begint echt niet zomaar wat met jou als het niet serieus is, haha.” Hij knipoogde, maar ging snel weer over op een ander onderwerp. “Maar eh, serieus. Wie heb je nog meer ontmoet dan?” Vreemd, je vond het niet eens meer gek zo’n beroemdheid te ontmoeten en met hem te kletsen alsof het een oude bekende was. Maar zo te horen kende ‘Robert Pattinson’ jou ook al. Van Taylor. “Justin Bieber.” Antwoordde je en je rolde met je ogen. “Hij heeft mijn vriendin aan de haak geslagen.” Met een schok besefte je dat je een tijd niet meer aan haar gedacht had, alleen net na de repetitie. “Fáck, ja. Ze is weg. Ik weet niet, ik…” Weer barstte je bijna in huilen uit, maar je hield je groot. Je mocht niet gaan huilen waar Robert bij was. En je stond ook nog eens midden in een hal van een vliegveld. Om je moeder op te halen nota bene.