29.

Roselyn Valentina Patterson

‘Weet je het al?’ vroeg Justin na een tijdje. ‘Nee.’ Antwoordde ik kortaf. Ik ging rechtop zitten en keek Justin aan. ‘Mag ik er misschien thuis nog even over nadenken. Dan kom ik naar je toe als ik het weet.’ Justin schudde zijn hoofd. ‘Nee, je kiest nu want je wilde het nu weten.’ Ik zuchtte. ‘Moet ik het ook gelijk doen als ik eenmaal gekozen heb?’ Justin grijnsde en meteen wist ik het antwoord al. ‘Ja dus.’ Het was weer een tijdje stil en ik hoorde alleen onze ademhalingen. ‘Oké, ik doe het.’ Verbrak ik de stilte. Justin keek me met een vrolijk gezicht aan. ‘Wat ga je doen?’ ‘Jou zoenen. Maar als ik hoor dat Jus dit weet dan ben je nog niet jarig.’ Waarschuwde ik hem. Justin’s grijns kon haast niet breder en snel knikte hij. ‘Erewoord. Ik zal niks tegen Jus zeggen. Het is ons geheimpje.’ Hij stak twee vingers in de lucht. ‘Oké, dan laten we het nu maar doen. Ben ik er ook vanaf.’ Ik boog me naar Justin toe en staarde nog even in zijn donkerbruine ogen voordat ik m’n lippen op die van hem plantte. Voordat ik het goed en wel besefte was mijn tong al bij Justin naar binnen gegleden. Wacht, was dat wel de bedoeling? Justin had gezegd zoenen. Niet tóngzoenen. Justin leek het niet erg te vinden want hij zoende gewoon lekker terug. Ja, het was lekker om eerlijk te zijn. En ergens achter in m’n hoofd schreeuwde een stemmetje dat ik hier nu onmiddellijk mee moest ophouden. Dat ik Jus zou kwetsen. Maar op de een of andere manier had ik het gevoel dat ik niet wilde stoppen. Het voelde zo fijn. Justin’s lippen op die van mij. Zijn warmte die me omringde. Ik liet me door Justin meeslepen en sloeg m’n armen om zijn nek heen terwijl Justin me wat dichter naar zich toe trok. Het stemmetje in m’n hoofd begon steeds harder te schreeuwen en uiteindelijk drukte ik Justin onverwachts weg. Justin keek me ietwat verbaasd aan door deze onverwachtse beweging. ‘Ik eeh… moet gaan. M’n ouders wachten waarschijnlijk op me voor het avondeten.’ Zei ik terwijl ik probeerde Justin niet aan te kijken. Ik hoorde hoe Justin ook opstond, voor mij ging staan en met zijn vinger mijn hoofd optilde. Nu moest ik hem wel aankijken. Hij glimlachte lief en keek me diep in de ogen. Daarna boog hij zich weer voorover en drukte zijn lippen nog even zachtjes op die van mij. Mijn hoofd was hard aan het protesteren maar mijn gevoel zei iets anders. Ik zoende hem even terug en wendde toen mijn hoofd af. ‘Ik moet gaan Justin… Ik zie je nog wel.’ Ik glimlachte nog even flauwtjes naar Justin en liep toen zo snel als ik kon zijn kamer uit.