Chapter 21. Selena

Justins pov:

Dit was hoe het hoorde te zijn. Alleen wij tweeën, in elkaars armen. Jammer genoeg werd dit moment al snel verstoord. 'Justin!' De deur zwaaide open. In de deuropening stond Selena. Selena Gomez, mijn vriendinnetje. Haar gezicht betrok toen ze ons zag en haar ogen werden vochtig. 'Laat maar. Ik zie dat je me niet nodig hebt,' zei ze met een trillende stem. Ze rende weg. Het meisje in mijn armen leek te ontwaken uit de roes waar ze in zat. Ze duwde me weg en keek me net zo gekwetst als Selena aan. 'Waarom ga je niet achter haar aan?' fluisterde ze verwijtend. Ik twijfelde even, maar besloot uiteindelijk toch achter Selena aan te rennen. Ze stond onderaan de trap, op het punt te vertrekken met haar koffers. 'Sel! Het is niet wat het lijkt!' 'Wat was het dan, Justin? Want het leek erop dat je in innige omhelzing was met een of andere onbekende, goedkope hoer!' snauwde ze. Woest keek ik haar aan. 'Die "hoer" is een meisje met geheugenverlies! Ze heeft een vreselijk verleden gehad dat soms terugkomt in wazige beelden en haar van binnen kapot maakt! Op die momenten heeft ze steun nodig!' Selena's blik verzachtte. 'Echt waar?' Ik knikte. 'Sorry dat ik zo uitviel,' zei ze beschaamd. Ik omhelsde haar. Het voelde anders. Ander dan net. Anders dan met haar. 'Het is als goed. Wat kom je hier nu eigenlijk doen?' vroeg ik. 'Je vader belde dat je hier wat langer bleef omdat je het moeilijk had. Ik heb direct tickets geboekt en hier ben ik. Ik wilde wel eens zien in welk dorp jij geboren bent.' Ze lachtte. Ik liet haar los. 'Zullen we je spullen naar je kamer brengen?' Selena knikte. Direct pakte ik haar koffers en sleurde ze de trap op. 'Justin, je lijkt te zijn verandert,' zei Selena toen ik de koffers boven had neergezet. 'Hoezo?' vroeg ik verbaasd. 'Je doet lief, je bent aardig, je bent rustig. Je hebt net gewoon mijn ontzettend zware koffers zonder zeuren omhoog gesleept.' 'Is het slecht?' Ergens vond ik mezelf onzeker klinken. Ze grijnsde. 'Alles behalve.' Na deze woorden voelde ik haar lippen weer na lange tijd op de mijne. De kus duurde lang, maar mijn gedachten waren ergens anders. Selena maakte zich los. 'Nu wil ik dat meisje wel ontmoeten,' zei ze glimlachend. 'Ik moet je waarschuwen, ze is goede vriendinnen geworden met mijn gestoorde buurmeisje, Ruby. Nou ja, eigenlijk is Ruby gewoon helemaal de weg kwijt.' 'Zo erg kan het niet zijn.' 'Laten we kijken of je dat straks ook nog kan zeggen,' zei ik met opgetrokken wenkbrauwen. Ze lachtte. 'Wauw, je bent echt heel erg veranderd!' Was het waar? Was ik veranderd? Zou het komen door haar]/i]?