I love you, but watch out...

“Ma..ma..mathijs”stamel ik.
“Fay, ik hou van je, maar kijk uit voor…” zegt Mathijs. “Voor wat?”schreeuw ik. “Mathijs?” Maar de telefoon is al uitgedrukt. “Mathijs”fluister ik en de kamer begint de draaien. Ik probeer me ergens aan vast te houden maar er is niks in de buurt dat ik kan vastgrijpen. Ik laat me op de grond vallen. “Ik moet naar de politie”fluister ik en ik probeer op te staan. Ik strompel naar beneden, de deur uit. Richard komt me achterna gerend. “Fay? Waar ga je heen? Je hebt huisarrest”schreeuwt hij. Ik negeer hem en pak mijn scooter. Richard komt op de af gestormd maar voordat hij bij me is rijd ik weg, de straat uit. Ik kijk nog een keer achterom en zie dat Richard me een stuk achterna is gerend. “Sukkel”mompel ik tegen mezelf en voer het gas nog wat op.
Voor het politiebureau stop ik. Ik meld me bij de balie en wordt een kantoortje in geleid. De agent die mijn eerdere verklaringen heeft opgenomen gaat tegenover me zitten. “Je wilde me iets vertellen”zegt hij. Ik knik en leg mijn iPhone op tafel. “Ik ben gebeld”zeg ik. De man kijkt me even verbaasd aan. “Door Mathijs”zeg ik. Meteen veranderd zijn gezichtsuitdrukking. Hij pakt een schrijfblok en een pen en kijkt me vragend aan. “Je werd gebeld door Mathijs?”vraagt hij. Ik knik. “Wat zei hij?”vraagt de agent. Ik denk even na. “Hij vroeg eerst mijn naam, en toen zei hij dat hij van me hield en dat ik uit moest kijken voor..” zeg ik. “Voor wat?”vraagt de agent. “Dat zei hij niet”zeg ik “De telefoon werd uitgedrukt.” De agent knikt even en krabbelt wat op het papier. “Hoe laat was dat ongeveer?”vraagt hij. Ik kijk op de klok. “Ik denk half 4”zeg ik. “Maar het kan ook later of eerder zijn.”De agent schrijft weer wat op en kijkt me dan aan. “Ik zal je mobiel moeten innemen om te kijken of we zijn nummer kunnen achterhalen en of we het kunnen traceren”zegt hij. Ik schuif mijn telefoon naar hem toe. “We bellen je als je hem weer op kunt halen”zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan. “Hoe wilt u me bellen als u mijn mobiel heeft?”vraag ik. “Op je huisnummer”zegt de agent en hij schuift het blok naar me toe. Ik schrijf mijn huisnummer erop. Ik sta op en de agent begeleid me naar buiten.

Twee dagen later wordt er gebeld op het huisnummer. “Met Fay?”zeg ik. “Met agent Sanders, je kunt je mobiel ophalen”zegt de agent. “Hebben jullie wat gevonden?”vraag ik hoopvol. “Nee, helaas niet”zegt de agent. “Het was een prepaid mobiel en niet traceerbaar.” Ik zucht. “Ik kom hem zo ophalen”zeg ik en ik hang de telefoon op.
Ik loop naar beneden. Gelukkig zijn mama en Richard niet thuis, dus zullen ze niet merken dat ik even weg ben. Snel rijd ik naar het politiebureau en neem mijn mobiel in ontvangst. “Je mobiel staat nu wel op te tap”zegt agent Sanders “We kunnen nu al je inkomende en uitgaande gesprekken horen.” Ik knik. “Dank u wel”zeg ik. Ik rijd weer naar huis en loop meteen naar mijn kamer. Ik leg mijn mobiel op bed en staar erna, wachtend tot het ding overgaat.