18

Ik liep net het gebouw uit totdat ik mijn naam hoorde, ik keek achterom en zag justin aan komen lopen, ik zuchtte geïrriteerd en liep gewoon door. ‘selena! Wacht nou even!’ Ik stopte uiteindelijk en bleef met m’n rug naar hem toe staan, hij kwam hijgend voor me staan ‘Ja wat is er?’ ‘Ik wou even met je praten’ ‘Waarover?’ ‘Over het voorval op school’ ‘Daar valt niks over te zeggen’ ‘Kom op selena doe niet zo koppig’ ‘Koppig?! Ik doe helemaal niet koppig! Jij moet gewoon normaal doen en van niet van die rare dingen zeggen!’ riep ik gefrustreerd. Ik liep weer door ‘Selena niet weg gaan!!’ Ik draaide me boos om ‘What do you want from me?! Laat me gewoon, wil je dat ik ga zeggen dat het allemaal oke is?! Wil je dat misschien horen als dat het is wat je wilt dan moet je het zeggen hoor?!!!’ riep ik hard. Hij zuchtte diep en ik draaide me weer om ‘Je zult morgen antwoord krijgen. Tomorrow You will see what i want!’ riep hij me na ,Ik keek boos achterom en liep naar m’n auto ik scheurde hard weg en reed gewoon ergens heen ik heb geen idee waar, zolang ik maar niet gestoord word.
Ik eindigde uiteindelijk bij de Starbucks, ik haalde een aardbei milkshake en reed gelijk door naar huis en liep gelijk naar mijn kamer, daar aangekomen startte ik mijn laptop.
Ik ging vroeg slapen alleen het lukte niet echt, zijn woorden spookten steeds door mijn hoofd ‘ Tomorrow you will see what i want!’ waar sloeg dat eigenlijk op? Oeff… ik kan mezelf wel steeds vragen gaan stellen maar een antwoord zou ik toch nooit krijgen. Ik probeerde mijn hoofd leeg te maken zonder succes maar na een uur viel ik dan eindelijk in slaap.