Blood on the floor

Ik voel een pijnscheut door mijn buik schieten en gil het uit. "Jammer..Jamie. Beter oppassen, he?" zegt de gehate stem van Geoffrey. "Sterf toch." kreun ik. Ik zak tegen hem aan, maar hij laat me van zich af glijden. De koude vloer voelt anders.. anders dan hij eerst deed. Ik hoor geschreeuw vanuit de verte en merk dat ik nu al mijn bewustzijn verlies. Ik zet mijn nagels in de vloer, hopend dat het me terug naar de echte wereld zal trekken. Het geschreeuw komt dichterbij, eindelijk een beetje houvast. Ik zie vlekken voor mijn ogen dansen, maar negeer het. Geoffrey stapt over mij heen naar Lola. "Dametje.." zegt hij. "Nee, ik kan Lola niets laten overkomen!" denk ik. Ik klim omhoog langs de muur en de enorme druk in mijn hoofd zorgt voor barstende hoofdpijn, maar dat is wel mijn laatste zorg. "Oh geoooffrey.." fluister ik. Hij spits zijn oren en draait met een ruk om. "Hoe komt het dat jij nog leeft, verdomme!" schreeuwt hij. Ik hou mijn hand op de snee en grijp naar iets waarmee ik kan gooien. Iets om hem af te leiden. Het enige wat ik kan pakken is een fles. Een fles! Snel grijp ik hem en gooi hem tegen zijn hoofd aan. De fles valt op de grond en breekt in stukken, sterke drank spreidt zich over de vloer. Ik kijk naar Geoffrey's hoofd en zie hoe er bloed over zijn voorhoofd, langs zijn neus loopt. "Nu ga je eraan!" schreeuwt hij. Hij rent op me af en haalt uit, ik ontwijk en grijp de lamp die in de hoek sta. Ik mep hem tegen Geoffrey's knie aan en ik hoor een krak en een heleboel geschreeuw. Als ik mijn ogen open zie ik hoe geoffrey's knie uit de kom is. "Gods... Tyfus wijf!" kreunt hij. Ik geef hem een knietje in zijn gezicht en trap hem omver. Daar ligt hij dan, kreunend en zielig op de grond. "Weet je.. Geoffrey. Dat is waar je hoort.. Als een kakkerlak, ver onder ons. Laag.. Dat is wat je bent.. Laag." zeg ik. Ik zak ineens in en kijk naar mijn wond. Ik zie dat het bloed al bij mijn heupen is. "Oh shit." denk ik. Ik bijt op mijn lip van de pijn. John komt naar me toegesneld en ineens hoor ik sirenes. "Bel een ambulance." schreeuwt John. Lola rent naar de deur en opent hem voor de politie agenten. De politie agenten komen binnengestormd en slaan iedereen in de boeien, op ons na. Een agent knielt naast me neer. "Dat is een lelijke wond." zegt hij. "Goh." fluister ik. Ik voel de warme vloeistof nu over mijn benen en kruis lopen. "Ah fijn." denk ik. Plots word alles zwart. "Een ambulance! Eindelijk! Snel." wordt er gezegd.