Help me, will you?

Het meisje staart naar me. "Op jou heb ik gewacht." zegt ze. Haar stem is onwijs mooi, niet zoals ik verwacht had. "O.. op mij?" vraag ik. Ik adem even diep in en uit. "Alsjeblieft, blijf niet in het kozijn zitten." zegt ze. Ik stap van het kozijn af en sta nu voor het meisje. "Ik heb gedroomd over je." zegt ze, waarvan ik schrik, "Ja, van jou. Als het goed is heb je iemand, die voor mij aangezien werd, bevrijd uit de klauwen van mijn zusje." "die voor mij aangezien werd, zusje.." denk ik. Het koninginnetje uit het dorp verschijnt in mijn hoofd. "Bedoel je..dat je .. jij bent Eloïse!" stotter ik. "Ja, mijn zusje Jonha heeft jullie bedreigt, toch?" zegt ze, nog even emotieloos als voorheen. "uh.. Ze wilde mijn vrienden vermoorden." zeg ik. "Ja. Mijn zusje denkt dat ze het voor elkaar heeft. Ze denkt een machtig heerseres te zijn, door mij te hebben verbannen. Maar ik ben zelf een rijk begonnen, hier ben ík koningin. Binnenkort stuur ik mijn soldaten om haar op te halen, gewelddadig of niet... Ik moet mijn zusje even spreken." zegt ze. Ik krijg een naar voorgevoel. "Wilde je eten?" vraagt ze. Ik knik en ze gebaart me haar te volgen. Na veel gangen door de hebben gelopen komen we bij de keuken aan. Ze zegt dat ik alles mag pakken voor mij en m'n vrienden. Ik knik en grijp van alles van het aanrecht. "Jij hebt iets wat je wilt, nu wil ik iets ervoor terug." zegt ze. "Oh, fijn." denk ik sarcastisch, "ik had het kunnen verwachten." Ze klopt op mijn schouder. "Ik wil hebben dat je met mijn soldaten mijn zusje haalt." Ik schud mijn hoofd. "Ik vind haar een trut en jij waarschijnlijk ook, maar ik wil niet hebben dat er mensen worden vermoord." zeg ik, terwijl er een grote hoop van spijt in me ophoopt. Ik denk weer aan de soldaat die ik bijna heb vermoord, of heb vermoord. Ze zucht een keer. "Wat?" breng ik uit. Ze haalt ineens uit en ik voel iets steken in mijn wang. Ik val op de grond en het eten ligt naast mij. Ik haal mijn hand over mijn wang en een rode vloeistof kleef aan mijn hand. "Ook niet als die persoon een tiran is?" vraagt ze. Ik denk aan Geoffrey. "Sommigen.." zeg ik. Ik sta op en wil het eten weer pakken, maar ze houdt het mes tegen m'n keel. "Wil je nu mij helpen?" vraagt ze. "Heb ik weer." denk ik, "Nee." zeg ik. En snel trek ik haar hand weg en gooi haar naar de andere kant van de keuken, tegen de muur aan. "Je komt hier niet ongestraft van af!" schreeuwt ze, "Bewakers! Doe je werk!" Ik ren weg, zoekend naar een raam. Het eerste raam dat ik tegen kom ligt een verdieping lager. "Vooruit dan maar." denk ik en hurk op het kozijn. "Vooruit met de geit." fluister ik, en ik spring uit het raam. "Laat me vliegen, laat me vliegen." bid ik. Ik merk alleen dat ik langzamer val. Ik open m'n ogen en bedenk dat ik me misschien wel weer kan afzetten op de lucht, dus probeer ik het. "Thank goodness!" denk ik. Ik spring weg van het kasteel en op een huis.