~ OO8.

Alicia

~ S’morgens. ~

‘Alicia! Opstaan, je bent te laat!’ door het harde geschreeuw van papa word ik wakker. Aan mijn wekker te zien, was ik duidelijk te laat. Ik had dus vergeten om mijn wekker op te zetten. ‘Kom op, Alicia! Ik wil niet te laat komen op mijn eerste werkdag!’ snel gooi ik de donsdeken van me af en haast me naar de badkamer. Douchen, make-up, aankleden en sprint dan zo snel ik kan de trap af. ‘Pap, kon je me niet wakker maken of zo?’ ‘Alicia, ik dacht dat je… Waar is je armband?’ ‘Waar heb je het over, hij hangt…’ er was geen armband te zien aan mijn pols. ‘Heb je hem uitgedaan? Ik zei nog zo om hem niet uit te doen.’ ‘Pap, ik heb hem niet uitgedaan.’ ‘Hoe…?’ papa staarde me voor een aantal tellen aan. ‘Geen zorgen pap, ik heb hem waarschijnlijk verloren door me te haasten.’ ‘Ga hem dan maar snel zoeken.’ Ik loop de trap weer op en doorzoek mijn hele kamer. Onder mijn bed, in mijn bed, onder mijn nachtkastje, maar er was geen armband te bespeuren. Ik loop naar de badkamer en begin daar te zoeken, maar tevergeefs, geen armband. Het moest hier toch ergens liggen. ‘Alicia, we moeten nu echt gaan.’ Dan zoek ik straks wel. ‘Heb je hem gevonden?’ ‘Nope, ik zoek straks nog eens. Het moet hier liggen.’ Papa had hier zo te zien een ander gevoel over, maar daar maakte ik me geen zorgen over. Als mijn riem dan eindelijk vast zit, start papa de auto. ‘Weet je zeker dat je hem niet uit hebt gedaan?’ ik rol met mijn ogen. ‘Neen pap, anders had ik dat toch geweten.’ ‘Alicia, je hebt toch…’ ‘Pap! Ik zoek straks wel ja!’ ‘Oke oke, ik zwijg al.’ Zegt hij lachend. ‘Ik kon beter te voet naar school gaan.’ ‘Waarom?’ ‘Omdat het gênant is als jij me brengt.’ ‘Maar dat vond je toch altijd zo leuk?’ ‘Ik was toen 7 pap, nu ben ik bijna 17.’ ‘Te laat, we zijn aangekomen.’ Bijna het hele schoolplein keek onze richting uit. Papa zocht een plaatsje op de parking en ik stapte als eerste uit. Sommigen zaten onder elkaar te fluisteren en andere keken me raar aan. Ik probeerde me er niets van aan te trekken en liep door tot ik het gebouw binnen was. Papa had me al ingeschreven, dus ik moest nog alleen mijn boeken gaan halen. Het gebouw was nogal groot, dus ik had geen flauw idee waar het secretariaat zich kon bevinden. ‘Hey.’ Een jongen met bruin haar, nogal groot, komt mijn richting uit. ‘Ik ben Jeremy, jij bent zeker die nieuwe?’ hij glimlacht. ‘Hey, ehm ja. Ik ben Alicia.’ ‘Welkom op The Mystic Falls High School, Alicia.’ Zegt hij lachend. ‘Moet je ergens zijn?’ ik knik. ‘Ja, aan het secretariaat, maar ik kan het nergens vinden.’ ‘Ik kom wel met je mee.’ Stelt hij voor. ‘Dankje.’ We lopen een van de vele trappen die er te zien zijn op, en al snel zie ik het secretariaat. ‘Moet ik met je mee naar binnen komen?’ zegt hij lachend. ‘Ik kan dit wel alleen hoor.’ Hij knikt. ‘Oke, dan zie ik je in de pauze?’ ik lach. ‘Tuurlijk.’ Jeremy lacht en gaat de trappen weer af. De vrouw aan het secretariaat zag er niet al te vrolijk uit. ‘En jij bent?’ zegt ze met een eentonige stem. ‘Alicia, ik ben hier nieuw en ik…’ ‘Zeg nou gewoon wat je moet.’ Zo te zien was ze met het verkeerde been uit bed gestapt deze morgen. ‘Ehm, boeken. Ik kom mijn boeken halen.´ ze bladerde even door een stapel formulieren, en haalde de mijne eruit en overhandigde me dan een hele stapel boeken, met daar boven een papiertje en een sleutel. Mijn lessenrooster en de sleutel van mijn locker. ‘Zo, je kan gaan.’ Ik liep snel naar mijn kluisje en propte al mijn boeken erin, behalve mijn boek van Engels. Ik hoorde de bel en liep snel naar mijn les.