Aye, that's one big jump.

Het meisje staarde door me heen en ik voelde het bloed uit mijn hoofd trekken. Ik werd misselijk van de zenuwen en plots was ik daar niet meer, maar weer op de berg. Het onverwachte terugkeren en de zenuwen zorgden ervoor dat ik moest braken. Na het braken sta ik op en strijk ik het haar uit m'n gezicht. Mijn hand is nat van het zweet. "Gatver." denk ik. Ik veeg mijn mond af en besluit naar het kasteel te gaan om wat eten te stelen. Ik ren erg snel en na een tijdje valt het me op dat het kasteel verder is dan ik had gedacht, veel verder. Buiten adem kom ik aan in het dorp. "Ik zal vast niet hartelijk verwelkomd worden bij het kasteel. Laat staan dat ik daar naar binnen mag." denk ik, "Dan maar een andere weg naar binnen." Ik sta nog buiten de stad en loop naar de muur van een huis. "Hoe ga ik daar op komen?" denk ik. Uiteindelijk spring ik tegen de muur op en tot mijn verbazing kan ik verder de muur op lopen. (Na een hoge sprong en het dak vast te grijpen, ja.) Ik hurk op het dak en kijk over de straat uit. Ik hoor gerommel en voel iets tegen m'n rug tikken. Ik draai me om en merk dan pas dat het de regen is. Nog meer gerommel in de lucht, dus ik besluit snel naar het kasteel te gaan. Met volle vaart ren ik over de daken en als ik over een straat moet springen om bij het volgende huis te komen, gaat het gemakkelijk. Want door de snelheid is mijn sprong groter dan normaal. Ik land veilig en wel op het volgende huis en ren verder. De stad is erg groot, dus het duurt even voordat ik dicht bij het kasteel ben. Het huis dat het dichtst bij het kasteel is, is zo'n 50 meter ervan verwijdert. "Shit.." denk ik. Toch ren ik door en spring. "Laat me kunnen vliegen, laat dat een specialiteit van Casey zijn." bid ik. Vleugels komen niet tevoorschijn, maar ik lijk wel even te kunnen zweven. Ik zet me af op... de lucht en spring nog verder. Ik knal onwijs hard tegen de kasteelmuur op en klauter tegen de muur verder omhoog. "Raam, raam, raam." galmt er door mijn hoofd. Ik voel dat de zwaartekracht weer in werk treed dus zet ik me, voor zover ik kan, af tegen de muur en grijp ik naar spleten tussen stenen. Eindelijk zie ik rechts van me een kozijn. Snel grijp ik de rand en hijs mezelf eraan op. "Phew." zucht ik. Ik zit gehurkt in het kozijn en kijk naar buiten. Ik voel een zweetdruppel over mijn hoofd glijden, als ik naar beneden kijk. "Toch iets hoger dan ik verwacht had.. he?" denk ik. Ik draai me om naar binnen en mijn hard stopt meteen met kloppen. De sterke, bruine ogen staren naar me. Het lange, blonde haar hangt los.