(20) Gewonnen???

Anna hield Resa in de gaten. Tot haar teleurstelling vocht Resa zo min mogelijk. Ze hoopte maar dat Maria, Nettie en Lucie dat niet zouden merken, want dan was Resa’s lot bezegeld. Resa versloeg weliswaar al haar aanvallers, maar viel zelf niet aan. Anna twijfelde even of ze Resa meer moest aanmoedigen, maar besloot dat het geen zin had. Resa was niet gemaakt voor een leger. Anna besefte dat ze iets voelde voor het meisje, een soort van moedergevoel.

Het gevecht duurde langer dan nodig. Maria’s leger vocht niet, ze verdedigden zichzelf alleen. Toch wonnen ze. Maria liet de dode newborns opruimen. Van hun leger hadden ze enkel Zita verloren.

Toen ze terug waren, ze hadden nog niet mogen gaan jagen, riep Maria de drie trainers bij zich.
“Dit leger is bende idioten”, zei ze. “Dit zijn geen soldaten. Soldaten vechten, zij doen dat niet. Ik heb niets aan een leger als dit. Maak ze allemaal af.”
“Allemaal?”, schrok Peter.
“Allemaal”, gromde Maria.
“Maar ze hebben toch gewonnen?”
“Die anderen waren zwak. Die konden niet vechten. We hadden ze in de helft van de tijd kunnen verslaan als ze hun best hadden gedaan.”
“En Resa?”, vroeg Jasper benepen.
“Zij was verdomme de lafste van allemaal. Ik heb haar genoeg kansen gegeven. Afmaken.”
“Maar Maria …”, protesteerde Jasper zwak.
“Jasper, lieverd, ze hoort hier niet. Ze is hier niet gelukkig. Maak er een einde aan, dan hoeft ze niet verder te lijden. Anders jaagt ze ons misschien allemaal de dood in.” Maria keek Jasper verliefd aan, en gebruikte een verleidelijke stem. Jasper kon die niet weerstaan. Hij boog zijn hoofd. Anna wilde nog even protesteren, maar besefte dat dat niet zou helpen.