Hoofdstuk 4.<3

shikara pov.
dan kom ik aan in een keuken en ik voel hoe iemand zen cape direct rond men lichaam doet. ik kijk de persoon verbaasd aan. ik schrik als ik zie dat het de jongen is van men dromen maar vele ouder. ik stap achteruit maar dan pakt hij me vast en tilt me op. hij neemt me in zen armen als een kind. ik schrik maar toch voelt het opeens zo vertrouwd. ik leg dan men hoofd in zen nek en adem zen geur in. ik hoor voetstappen die deze kant oprennen. dan stoppen ze recht voor ons. ik haal men gezicht uit zen nek en kijk recht in de grijze geringde ogen van pain nagato en die gast met zen masker staat er ook weer bij de andere zijn zeker nog bezig met men clonen. ik zie hoe pain zen hand op heft om me recht in het gezicht te slaan maar die gast met zen masker pakt zen hand vast en trekt het ruw weg. de man doet zen masker af en kijkt me recht in het gezicht. ik schrik dit is onze hele verre voorvader uchiha madara. zonder dat ik weet heb ik de clones laten verdwijnen. ik hoor weer voetstappen deze kant opkomen en zonder dat ik het door heb heeft madara zen masker weer aan. een heleboel nieuwe komen in de kamer maar ook mensen die ik kende. itachi legt met zen hand men gezicht weer in zen nek en ik voel hoe hij de kamer uit stapt. ik sluit men adem en geniet weer van zen geur. was het echt waar dat we een tweeling zijn? ik voel alle sinds een sterke band tussen ons twee. dan voel ik hoe dat itachi ergens gaat zitten en ik haal men hoofd uit zen warme nek en ik kijk hem recht in de ogen aan. we blijven zo een tijdje zitten naar mekaar starend. "ben ik echt je tweelingzus?"vraag ik hem. hij knikt. "ik heb je zo gemist."fluistert hij en knuffelt me weer. ik voel me raar men leegte is op een bepaalde manier opgevult maar een ander gevoel zegt alsof ik dit niet nodig heb. ik heb zo lang zonder dat gevoel geleefd waarom heb ik het opeens nu wel nodig. ik sluit toch men ogen en geniet nu van het moment nu het nog kan. misschien voel ik het nooit meer..