Woodland.2.1

Met een teleurgesteld gevoel stap ik uit de auto.
Ik heb een papiertje geschreven in het "onzichtbare schrift" waar Dorothea en ik het gisteren nog over hebben gehad.
Je moet gewoon met melk op een blad schrijven en dan kan je er later overgaan met een strijkijzer en dan wordt de melk bruin en kan je dus de boodschap lezen.
Maar ze heeft duidelijk geen zin in nog een tweede afspraak met mij. Ik had haar gevraagd naar het oranje Fiatje te komen om 10 uur en het is ondertussen al bijna half elf.
Nice.
Ik, die domme idioot, die denkt dat ze geïnteresseerd is in me.
Ongelooflijk teleurgesteld slenter ik langs de laatste auto's die nog op het parkeerterrein staan, vooral technici die alles van het concert nog zijn aan het afbreken.
'JOSEPH!'roept een - pijnlijk bekende - stem en met mijn ene voet al over de drempel en de andere nog buiten, draai ik me ongelovig om.
En daar komt ze aangelopen.
Ze rent zo hard dat ik bang ben dat ze gaat vallen of zo.
'Rustig aan!'flap ik er bezorgd uit. Ze lacht breed en voor ik het doorheb stap ik weer helemaal naar buiten, naar haar toe.
Ze komt op een paar centimeter van me tot stilstand. 'Hoi Joseph.'
'Hé Dorothea.'
Haar glimlacht verflauwt. 'Sorry dat ik zo laat ben. Ik geraakte aan geen taxi en mijn auto mag ik alleen gebruiken voor dingen van MTV.'
'Wat is dat toch met die MTV?'vraag ik verbaasd.
Ze kijkt serieus op, recht in mijn ogen en slaat dan haar blik neer. 'Ik, eh...'