Hoofdstuk 2.<3

shikara pov.
ik zucht en kijk naar kankuro die in het ziekenhuis bed ligt te slapen. hij lijkt zo vredig en ze zeggen dat hij er helemaal bovenop zal komen en dat hij alleen wat rust nodig heeft. ik stap het ziekenhuis uit. ik ben van plan om gaara te gaan zoeken. ookal kan het dat hij al dood is. ik wil er niet aan denken dat hij dood is. ik kwam zo goed met hem overeen. hij babbelde alleen normaal met mij in de buurt. ik zucht nog een keer en zet het op het rennen. het is niet gemakkelijk al het zand. ik aktiveer men sharigan en ga op zoek naar gaara. ooit hebben ik en gaara ons bloed tegen mekaar gedrukt gewoon om te bewijzen dat hij men beste vriend is en als ik nu men sharigan aktiveer kan ik hem opsporen.ik voel waar hij is en begin het gevoel te volgen. na een dag lang lopen in de woestijn leg ik me neer om é uurtjes te slapen.
ik stap men kamer uit en zie bloed liggen op de gang. ik schrik en ren naar beneden waar er nog meer bloed ligt. ik zie men ouders dood liggen op de grond. ik schreeuw kwaad. wie heeft dit gedaan??!ik sta op en zie itachi met een bloedend mes staan en kijkt me emotieloos aan. "waaarom deed je het?!! we hielden van hun en jij vermoord ze?!! ik haat je itachi uchiha!!"roep ik schreeuwend naar hem zonder een traan te laten. het zou alleen men zwakte voor hem tonen
ik schrik wakker en zie dat ik maar 1 uur geslapen heb. ik sta rap op want ik wil niet weer zo'n nachtmerrie hebben.ik ren weer op het gevoel af op zoek naar gaara. na een tijdje zie ik eidnelijk bomen in de verte komen.ik ben dol op de natuur ookal ben ik verslaafd aan de zon en het zand maar de natuur is ook iets bijzonder voor mij. als ik eindelijk in het bos sta doe ik men schoenen uit en doe ze in men tas. ik laat nog een lange gaap los. ik was het gewoon om zeker 10 uur te slapen want ik was echt dol op men dromen maar als ik weer zo'n nachtmerrie had durfde ik gewoon niet meer slapen. ik ben blij dat ik eindelijk het gras tussen men tenen voel en zet het weer op het lopen..