126. Nathalie Franz.

Niet veel later werd er aangebeld. Bill sputterde recht en liep naar de voordeur. Met wat zenuwen in mijn buik zat ik te luisteren naar de stem van Nathalie en die van Bill. De stemmen werden steeds luider en algauw kwam er een grote vrouw van een jaar of 30 met blond krullig haar binnen gewandeld. “ Hallo.” Zei ze vrolijk. “ Hey Nathalie!” zei Tom en hij stond recht uit de zetel om Nathalie een kus op haar wang te geven. “ Hoe gaat het?” vroeg hij enthousiast. “ Super.” Zei Nathalie blij waarna haar ogen op ons bleven rusten. “Maaike en Friedolien?” zei ze met ene brede glimlach. Ik knikte even beleefd naar haar net zoals Friedolien. “ Ik kom jullie maten opnemen en van die dingen. Ik heb daarnet al orders gekregen van Bill over wat het zou moeten zijn.” met een brede glimlach op haar gezicht wees ze naar Bill die net de woonkamer kwam in gewandeld. Ik trok mijn ene wenkbrauw op en keek vragend naar Bill, maar die snapte blijkbaar niet waarom ik naar hem keek.

“ Ik ga jullie even in de keuken opnemen zonder de jongens erbij.” Zei ze en ze gaf een knipoog naar ons. Ik schrok ervan hoe lief Nathalie eigenlijk wel niet was. Er ging altijd de ronde tussen de fans dat Nathalie eerder een arrogante vrouw was, maar dat was helemaal niet. Ik stond recht en gaf Friedolien haar krukken aan die ze onder de zetel had gelegd. Al snel hinkelde Friedolien ons voor naar de keuken. Nathalie zette haar grote handtas op de keukentafel. Ik sloot terwijl de deur van de keuken naar de woonkamer zodat de jongens er niet zouden kunnen binnenkijken. Terwijl Nathalie in haar handtas zat te rommelen om te kijken waar ze haar materiaal had liggen zei ze : “ Friedolien, ik ga jou eerst doen, aangezien je vast nog niet zo lang recht kan staan.” “Oké, dank u.” zei Friedolien en ze ging naast Nathalie gaan staan die ondertussen een kladblokje, balpen en meetlint had uitgehaald. “ Zo en jullie zijn dus de vriendinnetjes van Bill en Tom. Wat leuk zeg.” Zei ze enthousiast. “ Ja, we hadden het ook niet kunnen dromen.” Zei Friedolien. “ Moest mijn nichtje weten dat ik nu bij jullie zat, had ze vast en zeker meegewild.” Glimlachte Nathalie terwijl ze Friedolien haar heupomtrek aan het meten was. “ Je nichtje?” vroeg ik verbaasd. Ze keek me even aan en knikte : “ Ja, ze is grote fan van jullie.” Ik keek naar Friedolien die verbaasd naar mij keek. “ Hoe bedoel je?” vroeg Friedolien beleefd. “ Mijn nichtje, Alina traint bij jullie. Ze zit bij in de junior groep. Ze kan niet zwijgen over jullie als ze jullie heeft zien trainen of jullie op een wedstrijd ziet.” Er vormde zich een beetje trots in mijn borstkas, we hadden gewoon fans. “ Och wat lief van haar.” Zei Friedolien “ Hoe oud is ze dan?” “ Ze word 11 jaar.” Zei Nathalie en had net Friedolien haar beenlengte opgenomen. “ Zo, je kan terug gaan zitten.” glimlachte ze. Friedolien hinkte naar een keukenstoel en ging gaan zitten. “ Maaike, het is aan jou.” Zei Nathalie vrolijk. Ik stond recht en ging zoals Friedolien naast Nathalie staan. Na nog wat gepraat te hebben over het turnen en haar nichtje en mijn maten te hebben opgenomen legde ze ons nog eens wat kleurenpaletten voor met de kleuren die het best bij onze huidskleur zouden passen.

Na een paar minuten werd er op de deur geklopt. “ Ja?” riep ik. Bill zijn hoofd kwam vanachter de deur gepiept. “ Lukt het hier?” vroeg hij nieuwsgierig. “ Ja,hoor.” Zei Nathalie blij. Het leek of Nathalie altijd vrolijk rond liep. “ We zijn eigenlijk zo goed als klaar.” Ging ze verder en stopte het kladblok terug in haar handtas. Met een grote glimlach keek Bill me aan.