26.

Roselyn Valentina Patterson

Stokstijf en met grote ogen bleef ik in de deuropening staan. ‘W-wat doe jij h-hier?’ stotterde ik. Jus stond op en keek me emotieloos aan. Ook meende ik een glinstering van teleurstelling in zijn ogen te zien. ‘Zullen we even naar jou kamer gaan.’ Vroeg Jus met een wat schorre stem. Ik knikte wat aarzelend en draaide me toen weer om. Toen we op mijn kamer zaten keek Jus me nog steeds met diezelfde blik aan. En ik haatte het. Hij keek zo zielig maar ook weer boos maar ook weer zo teleurgesteld en ik voelde me er echt heel schuldig over. ‘Ik hoorde van je moeder dat je met Justin iets ging doen.’ Begon Jus toen maar omdat ik niks zei. Ik knikte weer. ‘Maar je had me een sms’je gestuurd dat je misselijk was en liever een andere keer wilde afspreken.’ Justin keek me vragend aan en wachtte op een uitleg. Maar ja, wat viel er eigenlijk uit te leggen? Het was al zo logisch als wat. ‘Sorry Jus. Het spijt me echt supererg. Het was echt niet m’n bedoeling om ons afspraakje af te zeggen voor Justin maar ik kon niet anders.’ ‘Hoezo, je kon niet anders? Je hebt er toch echt zelf voor gekozen om met hem af te spreken in plaats van met mij?’ Ik schudde m’n hoofd. ‘Nee, ik heb er niet voor gekozen. Maar dat snap jij toch niet.’ ‘Leg het dan uit?!’ Jus keek me wanhopig aan en even dacht ik dat hij in huilen zou uitbarsten. Ik schudde weer m’n hoofd en beet op m’n lip. ‘Waarom zeg je het niet gewoon tegen mij als je liever met die Bieber om wilt gaan?’ Hij sprak Bieber uit alsof het vergif was. ‘Je snapt het niet, Jus. Ik kan het niet uitleggen… maar er is echt niks tussen Justin en mij. Ik hou van jou, Jus. En niet van die andere Justin.’ Jus keek me nog steeds met een pijnlijke blik in z’n ogen aan en snel ontweek ik z’n blik. ‘Wat je heb je gedaan met hem?’ vroeg Jus toen. Ik haalde m’n schouders op en frunnikte aan m’n shirtje. ‘Naar het strand geweest en zo.’ ‘En zo?’ vroeg Jus. Ik knikte. ‘Ja, ijsje gegeten. Verder niks. Echt niet.’ Ik hief m’n hoofd op en keek Jus aan. ‘Vind je Justin leuker dan mij?’ vroeg Jus toen. Meteen schudde ik m’n hoofd. ‘Nee, echt niet.’ ‘Maar waarom spreek je dan met hem af!’ schreeuwde Jus toen bijna terwijl hij even een klap tegen het bed gaf. Met grote ogen staarde ik hem aan, geschrokken van die harde klap. ‘Jus, doe rustig. Het was echt niks. Ik vond het niet eens leuk. Maar Justin wilde wat afspreken omdat we elkaar al heel lang niet meer hadden gezien en hij nu weer een keer dichtbij was enzo, snap je?’ Dan moest ik het maar zo proberen. Jus’ blik verzachte en hij keek me aan. ‘Echt?’ Ik knikte. ‘Echt waar.’ Jus zuchtte even. ‘Waarom had je het dan niet aan mij verteld? Dan had ik het toch niet zo erg gevonden?’ Ik haalde m’n schouders op. Ik keek Jus aan en Jus mij. ‘Sorry.’ Zei ik nog een keer. Eerst zei Jus niks maar daarna verscheen er een klein glimlachje rond zijn mond. ‘Ook sorry dat ik zo tegen je uitviel. Ik moet je gewoon vertrouwen en ik vertrouw je ook.’ Hij kwam dichter bij me zitten en knuffelde me toen stevig. ‘Ik hou van jou, Rose.’ Zei Jus oprecht. ‘Ik ook van jou.’ Mompelde ik. Jus glimlachte en drukte een kus op mijn mond. Alles was weer goed. Maar zo voelde het niet. Jus vertrouwde me maar ik had niet eens de waarheid gezegd. Ik had gelogen tegen hem. Ik was echt slecht. Jus verdiende veel beter. En dat kwam allemaal door dat irritante jochie die van de achternaam Bieber heet. Ik zou morgen naar hem toe gaan en smeken of die stomme irritante kutweddenschap niet een keer afgelopen kon zijn. Ik had er genoeg van. En dat ging ik hem morgen zeggen ook.