-1-

‘Lolly?’ Vraag ik aan mijn beste vriendin, waarna ze knikt en de lolly in haar mond stopt. ‘hmm aardbei’ smakt ze, waarop we beiden beginnen te lachen. Ondanks de donkere wolken die boven ons hangen, hadden we zin om naar het park te gaan. Even lekker uitwaaien en eenden kijken. Je kunt dat raar vinden, maar eenden zijn mijn favorieten dieren.
Gearmd lopen Marjolein en ik door het park. Marjolein is al zo lang ik me kan herinneren mijn beste vriendin. Alles delen we met elkaar, ik zou niet weten wat ik zonder haar zou moeten. En dankzij haar heb ik de allerliefste vriend van de hele wereld. Derek is fantastisch. We vierde vorige week dat we al een half jaar samen zijn. Hij gaf me toen een zilver armbandje waaraan een D een F en een hartje hangt. Ik vond het een geweldig mooi sieraad en droeg het dan ook sinds dien, iedere dag. Niet te geloven dat het alweer negen maanden geleden is dat Marjolein me had voorgesteld aan hem.
‘Lachen’ schreeuwt Marjolein, voordat ik het in de gaten had staan we er al samen lachend op. ‘Laat eens zien’ vraag ik haar lachend. De foto was leuk geworden. Marjolein stond er met haar donkeren haren en haar lieve glimlach even prachtig op als altijd. Ik echter had de lolly nog vrolijk in mijn mond, waardoor de foto een grappig effect kreeg. Het is een leuke foto die ik zeker op mijn bureau zou zetten. ‘Kijk de zon gaat zo schijnen’ vertelt Marjolein mij. En inderdaad als je goed keek zie je al enkele zonnestralen door de wolken heenkomen. ‘Yes het mooie weer komt eraan’ hyper ik. Marjolein kijkt me lachend aan terwijl mijn mobiel af gaat.
‘Met Anne-Fleur’ neem ik mijn telefoon op.
‘Hey lieverd, met Derek’
Marjolein kijkt me vragend aan waarop ik zonder geluid de naam van Derek zeg zodat ze weet wie ik aan de lijn heb.
‘Hé, alles goed? Waarvoor bel je?’
‘Ja hoor, maar we moeten even met elkaar praten, kan ik vanavond langs komen?’
Marjolein kijkt me bezorgd en nieuwsgierig aan als mijn gezicht bedenkbaar staat, ik haal mijn schouders naar haar op en ga verder met het gesprek dat ik met Derek aan het voeren was.
‘Uhm ja tuurlijk, er is toch niet ernstigs hoop ik?’
‘Dat vertel ik vanavond wel, oke?’
‘Oké, is goed. Dan zie ik je vanavond wel’ zeg ik aarzelend.
‘Tot vanavond lieverd’ zei hij voordat hij ophing.
‘Wat was er?’ Vraagt Marjolein meteen nieuwsgierig aan me. ‘Ik heb geen idee, hij zei dat hij met me moest praten.’
‘Het komt wel goed Fleur.’
‘Ik hoop het, maar ik moet naar huis gaan, want ik ga zo eten. Ik bel je vanavond wel als Derek weg is.’
We lopen naar onze fietsen om vervolgens ieder naar huis te fietsen
‘Is goed, ik spreek je vanavond en het komt goed Fleur!’ zegt Marjolein me voordat we ieder een andere kant op fietste. We schreeuwen nog een keer doei naar elkaar voordat ik de hoek om fiets.

Eenmaal thuis gekomen zie ik mijn moeder druk bezig in de keuken met het avondeten.
‘Hé mam, wat eten we?’ Vraag ik terwijl ik de keuken inloop.
‘Spaghetti, en roep je zusjes maar want het eten is klaar’ vertelt ze me terwijl ze de pan op tafel zet.
‘Amber en Rosanne!’ Schreeuw ik naar boven toe, ‘Het eten is klaar!’
Één voor een komen ze de trap af gerend en gaan ze aan tafel zitten. Amber en Rosanne zijn mijn tweelingzusjes van twaalf, vier jaar jonger dus dan ik. Ondanks dat ze qua karakter helemaal niet op elkaar lijken zijn elkaars beste vriendinnen. Amber was over het algemeen altijd erg stil terwijl Rosanne herrie voor tien kon maken. Ik denk dat ze elkaar in balans houden en daarom zo goed met elkaar overweg kunnen.
‘Jullie vader belde vanmiddag’ begint mijn moeder het gesprek, ‘Hij vroeg wanneer jullie weer eens langskomen’.
‘Wat dacht je van nooit’ antwoord ik daar meteen chagrijnig op.
‘Anne-Fleur’, waarschuwt mijn moeder me, ‘Ik weet dat je vader dingen heeft gedaan die niet helemaal goed zijn, maar het is en blijft wel je vader, en je vader moet je af en toe bezoeken’
‘Niet te geloven’ breng ik vol verbazing uit, ‘Je neemt het nog op voor die eikel ook’.
‘Anne-Fleur, genoeg’. Ik geef mijn moeder nog een boze blik voordat ik verder eet.
‘Wij gaan dit weekend wel naar papa’ deelt Amber mede. ‘Ga jij dan ook mee Fleur?’ vraagt Rosanne mij. ‘Ik denk dat ik thuis blijf, ik heb nog veel huiswerk te doen voor maandag’. Vertel ik ze. Hoewel ze weet dat dit een smoes is houd ze erover op.
Een diepe zucht hoor ik echter van moeder komen. ‘Dit gaat je vader niet leuk vinden Fleur’. ‘Dat is dan vervelend voor hem, ik vond het ook niet leuk dat hij zo nodig een ander vrouw nodig had omdat wij niet goed genoeg voor hem waren’ komt er emotieloos uit mijn mond.
Na die woorden blijft het stil aan tafel. Mijn moeder weet dat ik het mijn vader na een jaar nog steeds niet heb vergeven dat hij zomaar vreemd ging en ons verliet. Hoewel mijn moeder haar leven weer snel op de rails had, had ik het er een stuk moeilijker mee. Het ergste vond ik het idee dat mijn vader niet genoeg had aan het gezin waar hij deel van uitmaakte en dat hij het vertrouwen van mijn moeder misbruikte. Mijn moeder is namelijk de liefste vrouw die ik me kan bedenken. Helaas kon mijn vader dat niet zien en is hij sinds kort verloofd met Annebella, een of andere jonge blonde snol. Ze zou vast wel aardig zijn, maar alleen al om het idee dat het haar schuld is dat mijn ouders uit elkaar zijn en mijn moeder door haar zoveel verdriet heeft gehad, vind ik haar een heks. En laat het nou toevallig zo zijn dat zij bij mijn vader in huis woont. No way dat ik daar naartoe ga.
‘Amber en Rosanne willen jullie even de tafel afruimen dan mogen jullie daarna een ijsje uit de vriezer nemen’. Onderbreekt mijn moeder mijn gedachtes. De tweeling knikt bevestigend en beginnen met de tafel af te ruimen. Zodra Amber en Rosanne weg zijn begint mijn moeder tegen mij te praten. ‘Fleur, ik zou het op prijs stellen als je binnenkort je vader eens bezoekt, hij mist je lieverd.’ ‘Ik weet het mam, maar ik ben nog steeds boos op hem, ik wil het hem echt nog niet vergeven’ probeer ik haar uit te leggen. ‘Het geeft niet meisje, neem je tijd maar’ stelt ze mij gerust. ‘Thanks mam, oh is het trouwens goed als Derek vanavond nog even langs komt?’ vraag ik haar. ‘Oh ja hoor, hij is hier altijd welkom, dat weet je.’ Ik knuffel mijn moeder en ren dan de trap op om maar eens een begin te maken aan mijn huiswerk.
Als ik helemaal in mijn wiskunde zit verdiept worden er ineens twee handen voor mijn ogen gelegd en een kus op mijn hoofd gedrukt. ‘Lukt je economie een beetje lieverd’ wordt er in mijn oor gefluisterd. Ik kan een giechel niet onderdrukken. ‘Ik heb wat thee van je moeder meegekregen’ gaat hij verder terwijl hij richting mijn bed loopt om er op te gaan zitten. hij gaat op mijn bed zitten en klopt naast zich om aan te geven dat ik naast hem moet komen zitten. Ik ga naast hem zitten, pak mijn thee en kijk hem nieuwsgierig aan. ‘Ik moet je wat vertellen’ zegt hij dan.