~046~

Mary Brooks

’s Avonds ga ik niet eten, maar kruip meteen in bed. Hij kon toch niet zomaar ineens overlopen? Hij kan toch niet ineens besluiten zijn beste vriend te verraden? Maar ik weet dat dat niet waar is, ik heb het dit jaar al gezien. Angela heeft haar beste vrienden verraden door een dooddoener te worden. Als niemand het wilde geloven, hoe kan het dan zijn gebeurd? Ik wil niet geloven dat mijn vader een moordenaar is. Een verrader. Mijn moeder geloofde in zijn onschuld, moet ik dat dan ook niet doen? Tenminste totdat ik hem zelf heb ontmoet.
Gedachten razen door mijn hoofd, schuldig of onschuldig is de grote vraag.
Hoe kan hij niet schuldig zijn? Als hij de Geheimhouder niet was, maar dat was hij wel. Maar hoe kan ik Peter Pippeling in Zweinstein zien, op de kaart dan, als Zwart hem vermoord heeft? Misschien dat de kaart ook geesten laat zien. Dat Pippeling ons probeert te waarschuwen voor Zwarts. Dat hij Zwarts achtervolgt, vanwege zijn moord. Vanwege zijn verraad.
Ik lig al een paar uur zo na te denken. Als Jennifer en Anne binnenkomen, doe ik alsof ik slaap.
Al deze vragen maken me gestoord, ik heb afleiding nodig. Ik kijk op de klok, bijna middernacht. Als ik weer ga ronddwalen door het kasteel, heb ik echt een probleem als ik betrapt word. Zeker nu ik de Sluipwegwijzer niet meer heb. Ik besluit dat het slimmer is om te blijven liggen, en als afleiding denk ik maar aan Fred. Morgen kan ik weer op ziekenbezoek.

WAARSCHUWING: indien u deze pagina verlaat zonder een reactie en/of kudo achter te laten, ben ik genoodzaakt Aragog en zijn familie achter jullie aan te sturen én Omber op een bloeddorstige draak
Nog steeds mensen niet bang?