O16

Emily Juilliet Gray.

Nu, 6 weken na het feest van Chase zijn de voorbereidingen voor mijn sweet sixteen in volle gang. Vandaag ga ik met Joy de locatie bezoeken en morgen gaan we shoppen voor versiering! Nog 2 weekjes, ik heb er zoveel zin in!

Ik trek de deur open, en een zaal doemt voor me op. “Hier passen zo’n 900 man in. Ik bekijk hem nog eens goed. Hij is eigenlijk gewoon leeg, met aan de zijkant een podium. De muur links van me is roze en de andere muren zijn gebroken wit.
Hier mag iets tegen die muur geschilderd worden” vertelt de man terwijl hij naar een muur wijst. “Hier, dit is een boek met accessoires” Ik knik instemmend. “Mogen we morgen al beginnen met inrichten?” vraag ik hem. Hij knikt, “Hier heb ik nog een plattegrond voor jullie, dan is het handiger indeling” Ik schud hem de hand en loop dan naar buiten. “O god, Joy! Dit word geweldig!” roep ik als ik buiten sta. Joy knikt. “Ben je niet blij voor me?” vraag ik betwijfelend. “Jawel, Jawel” Het komt er niet echt overtuigend uit. “Is er soms iets?” vraag ik haar. Ze schud haar hoofd, maar ik zie dat ze liegt. Ik kijk haar streng aan “Joy zeg, ik kan het aan je zien, er is iets” Ze mompelt iets onverstaanbaars. “Luister, als er iets met mij is, zeg het me dan, oke?” Joy knikt en zucht een keer.
“Jij bent het niet, het is…” “Ryan” vul ik haar zin aan. Ze knikt. “Wat heeft hij gedaan?” “Uit” is het enige wat ze uit kan brengen, en dan barst ze in tranen uit. Ik troost haar, “Wat een eikel!” Ze knikt. “Schatje luister. Ryan vind jou misschien nog wel leuk, maar hij woont in New York, dat is de andere kant van Amerika, misschien heeft het te maken met de afstand” Ze knikt. “Da – dat zei hij ook” huilt ze. “Misschien is het goed als je hem eens opzoekt” probeer ik. Ze haalt haar schouders op. “I – ik weet het nie – niet” “Kom we gaan naar mij toe en dan bellen we hem” Ze knikt en we pakken onze fiets.

“Ja, hallo met Ryan” horen we zo’n 30 minuten later door de telefoon klinken. “Ryan, met Emily!” zeg ik blij. “Ja, waarom bel je?” “Het heeft met Joy te maken, ze is helemaal van streek, kun je mij uitleggen waarom je het uit hebt gemaakt?” “Het is de afstand” zegt hij na een korte stilte. “Maar waarom, afstand is toch goed voor een relatie?” probeer ik. “Ja, dat klopt, maar…” “Jullie zien elkaar te weinig en daarom is de afstand een probleem” zeg ik. “Ja” “Maar waarom spreken jullie dan niet vaker af?” “Geen tijd” “Ryan, ik word over twee weken 16, jij komt!” “Maar…” “Je komt! Je krijgt nog een uitnodiging in de brievenbus! See you!” zeg ik, en ik hang op. Nog hoop?