`5`

Je wordt vroeg wakker, wrijft in je ogen en gaat overeind zitten. Je bedenkt je wat er gisteren is gebeurt en legt je hoofd in je handen. Je was gisteren naar binnen geslopen. Wetend dat de deur zou kraken. Je had hem zo kunnen openen dat hij weinig kraakte. Je doet je staart uit je haar en schud je haar los. Je rekt je uit en pakt de tas op. Je doet je haar vervolgend weer in een staart. Gelukkig hadden je ouders niets gemerkt. Langzaam loop je naar de bunker waar je Kenai voor het eerst had ontmoet. Je gaat met je hand over de deur en duwt het voorzichtig open. Het is helemaal leeg. Je voelt hoe de tranen achter je ogen prikken als je, je herinnert dat Kenai niet meer leeft. Je bijt zacht op je lippen en een traan loopt over je wang. Je haalt je neus op en veegt je ogen droog. Het is niet de tijd om te treuren. Je moet sterk zijn. Niet voor jezelf maar voor de kleine Wayne. Je houding verandert gelijk en je loopt alsof je bent gehypnotiseerd door de legen ruimte. Je likt over je lippen en draait je even rond. Je doet je ogen dicht en begint een dans. Het is elegant, sterk maar vooral intensief. Je stopt abrupt en blijft hijgend staan. Je doet je ogen open en ziet dat de muur niet egaal is. Dit was je eerst niet opgevallen. Je loopt er heen als je een zweet druppeltje naar beneden voelt parelen. Je stopt je hand in het gat en je voelt een kistje. Je trekt hem er uit en maakt hem open. Er zit een sleutel in. Je hoort wat buiten en stopt de sleutel in je zak. Naast je zie je een raam. Je opent hem en klimt er uit. De deur gaat open en je ontsnapt. Je loopt gelijk naar een meertje en wast je gezicht. Het is onderhand zo laat dat je Wayne kan gaan ophalen. Je begint te rennen. Hij staat al bij de ingang, hij zwaait en je lacht naar hem. Hij is zo onschuldig. ‘kom, we moeten nu gaan’ zeg je. Er is iets anders aan hem. Je weet niet of het komt omdat jullie nu gaan ontsnappen of dat er iets is gebeurt. Hij rent voor je uit en je haalt hem snel in. Je leid hem door het bos, je blijft staan en Wayne loopt verder. Je kijkt even om je heen en roept hem dan. Je rent op hem af, we lopen nog een stukje verder en dan blijf ik staan. ‘we rusten hier even,’ hij knikt en pakt een broodje uit zijn tas. Je zit tegenover hem en blijft geïnteresseerd naar hem kijken. Uit het niets hoor je opeens muziek. Mijn ogen zakken langzaam dicht. Wat is dit voor muziek. Mijn ogen schieten open als ik iets hoor. Het mes dat aan mijn riem had gezeten ligt nu aan de keel van de jongen man die voor me staat. Ik kijk hem fel aan terwijl hij als versteend blijft staan. ‘wat is er, wie ben jij?’ hoor ik naast me. Mijn ogen kijken naar beneden en ik zie dat Wayne naast me ligt. Hij is blijkbaar inslaap gevallen. De jongen ziet gelijk dat ik afgeleid ben en duwt me met mijn eigen dolk tegen een boom. ‘ik wil je geen kwaad doen’ zijn ogen zijn licht bruin en je ziet dat hij de waarheid spreekt. Toch wil je niet dat hij wint. Je gaat met je hand langzaam naar beneden en zoekt een tak. Als je hem hebt gevonden haalt je uit en voel je hoe de jongen de dolk laat vallen en knock out gaat. Je duikt naar hem toe en begint zijn zakken door te zoeken. Je vindt geld, meer wapens en een soort amulet. Je pakt alles en trekt Wayne mee. ‘we moeten gaan, we gaan bij Kenai ’s garage schuilen tot dat de Mecha af is, dan gaan we mee doen’ de kleine jongen kijkt je verbaast aan en je trekt hem mee. Je voelt dat hij struikelt en je tilt hem gelijk op. ‘ik leer je hoe je minder klunzig kan worden’ zeg je er met een glimlach achter aan.