F*ck me, I'm a celebrity [TokioHotel] #2

‘Voor mij euh: een pak friet met mayonaise, een boulet, een cheeseburger, bitterballen, stoofvlees en een blikje Cola. Zo, dat zal het zijn.’ De kalende man achter het toog schreef mijn bestelling, naar mijn zin veel te traag, op. Kan niemand hem ontslaan? Ik heb honger. En niemand komt in mijn weg als Bill Kaulitz honger heeft.
Ik zocht een tafeltje zo ver mogelijk van het grote raam. Stel je voor dat paparazzi mij hier zouden zien, in deze ordinaire frituur! Ik zie het al voor me: ‘De beroemde Bill Kaulitz gesignaleerd in het frituur beneden zijn stand!’ O neen, alles behalve dat!

‘Hier is uw maaltijd, meneer.’ De serveuse schoof een hele plateau vol met eten voor mijn neus. ‘Dat is dan 14, 74 euro.’ Rustig haalde ik mijn portemonnee uit mij achterzak en opende hem. Verdorie, alleen nog maar een briefje van 20. Zou ik de rest dan maar laten zitten? Neen! De bediening trekt hier op niks. Moet je die serveerster met haar hangborsten eens kijken! ‘Zo, een briefje van twintig. Het wisselgeld?’ ongeduldig wachtte ik tot de dame het wisselgeld terug op tafel legde. ‘Alstublieft, meneer. Eet smakelijk.’