F*ck me, I'm a celebrity [TokioHotel] #1

‘Bill, sta op! Het is al middag’ de o zo zachte stem van Tom haalde me uit mij zeemzoete droom. ‘Och man, rot toch op!’ ik nam het eerste beste kussen vast en keilde het naar z’n kop. Zo, dat was duidelijk. ‘Maar Bill! Mama heeft spaghetti gemaakt! Dat lust je toch zo graag?’ tegen het eeuwige enthousiasme van Tom kon mijn -ondertussen al- middaghumeur niet op. ‘Grrmbl’ ik klauterde nog half slapend het bed uit. ‘Wil je dan nu weggaan, rotte mier? Ik ga me omkleden.’ Wat haat ik hem soms!
‘Bill, kom je nu eten! Het wordt koud hoor!’ mama schreeuwde wat van onderaan de trap. ‘Ja ja, het is al goed, kutwijf!’ dat laatste zei ik stil genoeg, zodat ze het zeker niet hoorde. Even later stond ik in de keuken, waar het rook naar aangebrande spaghetti. ‘Verdomme mama, hoe kun je nu spaghetti laten aanbranden? Daar moet je talen voor hebben hoor. Ik ga naar de frituur!’ ik trok mijn vest in een snelle ruk van de kapstok en opende de deur. Toen ik buiten was hoorde ik mama nog roepen: ‘Hier krijg je spijt van, Kaulitz! Ik ben je moeder, je moet naar me luisteren! Kom hier en eet, verdomme!’ Niet dat ik van plan was daarop te reageren, maar ergens borrelde het woord ‘bitch’ in me op en ik kon het niet laten het haar na te roepen.