006.

Donderdag.

Alles ging kut. Ik voelde me kut. Het was gewoon kut. De afgelopen twee dagen had ik geen Jack of Aaron gezien en Oliver en zijn aanhangsel lieten me ook in de steek. De lessen gingen ook verschrikkelijk kut, Ik viel steeds van mijn pointes af en kon mijn evenwicht steeds niet vinden en het had twee oorzaken. Oorzaak één: Het ging steeds slechter met mijn moeder en mijn vader werkte het uit op mij waardoor ik nog meer moest oefenen of oorzaak twee: Jack. ‘Ik weet niet wie het is, maar Abigail, ga er alsjeblieft naar toe. Er is geen houden met je, je loopt rond als een kip zonder kop.’ Oliver kwam bij me staan en sloeg zijn arm om me heen. ‘Waar is blondie?’ ‘Shoppen, ofzo. Ga er naar toe, alsjeblieft.’

Ik had al mijn moed bijeen genomen en te voet naar de wijk gewandeld waar Jack woont. De enige vraag is of dat ik nog net genoeg moed had om aan te bellen. Ik maakte mijn hoofd even helemaal leeg toen ik op de bel drukte. ‘Abigail, euh, ja.. Ehmm. Kom binnen.’ Hij was niet zenuwachtig, eerder verward. Hij wou misschien niet dat ik kwam of hij was gewoon verrast. ‘Ik eh, ga wel weer.’ Mompel ik en wou net terug naar de deur wandelen als ik mijn naam hoorde. ‘Abigail?!’ ‘Candice?!’ Mijn blik ging van Jack naar Candice en terug. ‘Wij moeten praten Jack.’ Mompelt Candice met haar typische “bitch” stem. Ze neemt zijn hand en trekt hem mee de keuken in. Ik wou naar de deur lopen, maar zag iets in Jack’s blik. Iets dat me zei dat hij me nodig had en dat ik gewoon moest blijven wachten, dus ik ging op de bank zitten en wachten.

Jack Wilshere.

‘Candice, het kan onmogelijk mijn kind zijn!’ Het kon toch niet. ‘Je wilt gewoon niet, omdat je met dat arme, lelijke wijf wilt!’ Ik balde kwaad mijn handen tot vuisten zodat ik niet met iets kon gooien. ‘Ze is niet lelijk! Je wilt gewoon dat ik de zogezegde vader word omdat ik een voetballer ben, Candice, dacht je nu echt dat ik zo dom ben? Het is al drie maand over tussen ons, iemand die drie maan zwanger is heeft al een buikje.’ Ik zie hoe ze een glas kwaad op de grond slaat. ‘Jack het is jou kind.’ Ik had echt de nood om haar te slaan, maar bleef verstandig staan en stak mijn handen in mijn broek zakken. ‘Candice, mijn huis uit.’ Ze gromde even en liep toen kwaad mijn huis uit.