Hoofdstuk 2.<3

shikara pov.
ik voel hoe ik zachtjes heen en weer word geschud. ik open men ogen en kijk in het gezicht van men redder. hij heeft rood haar twee mooie blauwe ogen en een perfect gezicht. dan kijkt hij recht in men ogen. "waar zijn we?"vraag ik hem pijnlijk de wond nog voelent. "we zijn bijna bij de toren."zegt hij sereuis. ik knik. hij draait zen gezicht weer weg. "dank je dat je me gered hebt."zeg ik tegen hem. hij kijkt me weer in de ogen aan en ik zie iets lichtjes twinkelen in zen of heb ik me dat verbeeld?hij knikt weer en kijkt weer voor zich. ik sluit men ogen weer voor eventjes maar dan voel ik dat we lijk gestopt zijn. ik open men ogen weer en zie dat we in de toren staan. "mag ik weer lopen?"vraag ik voorzichtjes aan hem. hij knikt en zet me voorzichtjes op de grond. hij laat me nog een beetje steunen op hem dan voel ik weer een steek door men rug gaan ik kreun zacht van de pijn. ik zie hoe hij me aankijkt en me vast pakt aan men middel en me omdraait zodat ik met men rug naar hem toe sta.hij legt me op de grond en doe men t-shirt uit. ik voel hoe hij aan men wond komt en ik knijp men ogen toe. dan voel ik hoe hij er iets uittrekt. ik kreun zacht. dan legt hij er wat zachts tegen en doet men t-shirt er weer over. hij tilt me weer op en hij houdt me stevig vast tegen hem. "ga je op men rug geraken?"vragat hij me. ik knik en ga achter hem staan maar nog steeds leunend tegen hem dan buigt hij een beetje door zen knieen en ik spring snel maar voorzichtjes op zen rug.hij houdt me stevig vast terwijl ik men armen om zen nek doe en men hoofd rust op zen schouder.hij stapt weer verder de toren in waar ikpas zen vrienden merk. ze doen de scroll open. dan verschijnt er een man en kijkt verbaasd naar mij. "is er iets tezien."zegt de jongen snauwend naar de man. het lijkt wel of hij me probeert te beschermen. "roep liever een paar mannen die haar kunnen helpen in de plaats van zo dwaas te kijken."snauwt hij weer. de man knikt geschrokken en twee seconden later komen er mannen naar binnen gesnelt. ik kijk de jongen geschrokken aan. hij legt me op zo'n wit doek zodat ze me kunnen dragen. "ik kom straks naar je toe."zegt hij geruststellend. ik knik en sluit me ogen ontspannen.