Chapter Twelve.

'Màam. Ik ben thuis!´ roep ik als ik de voordeur doorkom. Ik gooi de deur weer achter me dicht en hang mijn jas aan de kapstok. Als ik de woonkamer binnenkom zit mijn moeder daar op de bank voor de televisie. ´Hai Schat. Hoe was het vandaag op school?' vraagt ze, net als elke andere dag van de afgelopen week. 'Nog steeds goed, mam.' zeg ik geergerd. En ik loop meteen de woonkamer uit, de trap op. Als ik in mijn slaapkamer kom plof ik neer op bed en zet mijn muziek aan.
Ik luister naar allerlei liedjes die ik vandaag van Kurt heb gekregen, ze zijn gezongen door New Directions. En ik moet zeggen, ze zijn goed! Kurt zei dat ik maar eens moest horen hoe zij zingen, zodat ik - als ik erbij wil - daar rekening mee kan houden. Maar ik denk dat ik er niet bij ga, ik wil niet meer zingen. Ik heb dat beloofd aan mezelf en ik ben niet iemand die snel een belofte breekt. Maar als ik dan naar die liedjes luister, terwijl ik merk dat ik volop mee aan het zingen ben, smacht ik er toch naar om samen met New Directions op te treden en te oefenen.
Terwijl ik nog steeds meezing met de liedjes die ik ken, wordt er op mijn kamerdeur geklopt. 'Binnen..' Zeg ik, niet te hard. Mijn moeder komt meteen binnenlopen, precies degene die ik had verwacht. 'Met welke liedjes ben je aan het meezingen?' vraagt ze nieuwsgierig. Shit, zong ik zo hard mee? 'Uh, vanalles..' zeg ik maar, want ik heb geen zin om haar te vertellen over New Directions. Dan gaat ze me dwingen totdat ik er uiteindelijk bij ga.