Chapter 13: Training

De morgen brak aan en ik stond op. Iemand had bij mij m'n pyjama aangetrokken en me normaal in bed gelegd. Maar ik kon me niet herinneren wie. "Goedemorgen." zei Hana. "Goedmorgen." zei ik terug en begon mijn gymkleren aan te trekken. Terwijl Hana verder sliep. Nadat ik mijn gymkleren aan had probeerde ik mijn korte haar in een staart te stoppen. Wat nog best goed lukte. Ik pakte een waterflesje en een handdoek en vertrok.

Aangekomen bij het trainingsveld zag ik Kaname-senpai en de vampieroudste staan. "Oke, Ribbon, omdat we niet prcies weten wat voor een krachten je hebt, hebben we maar het makkelijkste aangenomen. Namelijk het besturen van de elementen. Maar daar beginnen we niet mee. We zullen beginnen met een opwarming en zelfverdedegingscurcus zodat je jezelf tenminste kunt beschremen zodra je weer wordt aangevallen." legde de vampieroudste uit. "Oke, met de warmingup ren je een rondje om dit veld heen en dan nog een rondje maar dan met nog een paar koprollen erbij." ik knikte ten teken dat ik het snapte. "Oke begin maar!" zei de vampieroudste terwijl hij op een fluitje blies. En ik rende weg.

Na de twee rondjes was ik buitenadem en moest ik even uitrusten en wat drinken voor ik zou gaan hyperventileren.
"Oke en nu krijg je een zelfverdedigingscurcus. Je zal oefenen met Kaname aangezien hij de enige is die je mag bijten." ik keek de vampieroudste nietbegrijpend aan. "Dit is geen normale zelfverdedigingscurcus. Je moet jezelf verdedigen tegen vampiers en niet tegen normale mensen. Aan een normale zelfverdedigingscurcus heb je dus weinig." legde hij uit. "En om te voorkomen dat je doodgaat, zal Kaname degene zijn die aanvallende vampier speelt." zei hij. "Oke" zei ik. En we begonnen.

Ik leerde verschillende dingen. Ik leerde hoe ik het best mijn nek kon afschermen en dat ik nooit met mijn rug naar een vampier moet staan, wat eigenlijk nogal logisch is. Ook leerde ik een paar karatetrappen en vuistslagen. Het leren van deze bewegingen en strategiën was nog niet makkelijk. Ik moest de hele tijd op mijn hoede zijn om te kunnen bepalen waar Kaname-senpai vandaan zou komen. Dit ging echt zo goed dat ik nu een paar druppels bloed minder heb. We gingen de hele dag door tot ik wou stoppen omdat me iets was opgevallen wat ik eigenlijk al eerder opvallend vond. "Hoe kan het dat hier nog geen enkele leerling van de dagklas langsheen is gelopen?" vroeg ik. "Oh, das simpel. We hebben gewoon een bordje opgehangen met 'Pas op! We zijn aan het verbouwen!' niemand zal hierheen komen." zei de vampieroudste terwijl ik hem met open mond stond aan te kijken. "Ik dacht eerlijk gezegd iets veel meer indrukwekkenders zoals een magisch schild ofzo." zei ik. "Wat, doe normaal zoiets bestaat alleen in fantasieverhalen!" zei de vampieroudtse terwijl hij in lachen uitbarste. "Jullie bestaan toch ook!" dacht ik, terwijl de vampieroudste eindelijk stopte met lachen. "Nee, een bordje is echt wel het sterkste magische schild wat we hebben!" zei hij. "Niemand komt erdoorheen!" Maar daar vergiste hij zich in. Want van achter een muurtje stond een meisje naar ons te kijken. Een dagklasmeisje met rooie ogen en scherpe punttanden.