Your past is killing me [25]

“Ellis, wacht!” in de verte hoorde ik een stem. Zijn stem. Hij stond sneller bij mij dan ik voor mogelijk kon houden. “Ik heb altijd van je gehouden.” fluisterde hij. En toen zweefde ik. Zweven van geluk. Want hij kuste me, nog nooit had ik zo’n tedere kus van hem gevoeld. Maar ik werd verbroken uit mijn droom toen ik een traan over Sharona’s wang zag rollen. Waar was Tom? “Bill, waar is Tom?” “Ik weet niet. Daarjuist kwam hij achter me aan, en nu is hij er niet meer.” Hij keek bezorgd, bezorgd over zijn tweelingbroer. En daar kwam hij aan. Rennend, schreeuwend, hijgend. Maar vol liefde. Zijn handen zaten op z’n rug. “Sharona, ik zie je nog graag. Alsjeblieft, vergeef me.” Ik was het niet gewoon om Tom zo breekbaar te zien. En toen kwamen zijn handen van achter zijn rug. Een grote bos rode rozen hield hij voor haar gezicht. Ze was vertederd en kuste hem op de mond. “Kom alsjeblieft weer bij ons wonen. Ik miste je zo!” en Sharona kon niet anders dan ‘ja’ zeggen.
En zo leefden we nu alweer enkele maanden bij hen. Ik was zo gelukkig, alsof ik nooit gebroken was van verdriet en woede. “Schat, sta je op? We hebben een verrassing.” Gilde Bill van onderaan de trap. Hmm, ik hou niet van verrassingen. Ik draaide me om in mn bed maar besloot uiteindelijk toch maar eens te gaan kijken. Het was muisstil en pikdonker toen ik de keuken binnenkwam. Ik knipte het licht aan en ik verschoot me een ongeluk. “Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday dear Ellis, happy birthday to youuu.” Tom, Sharona en Bill stonden temidden van de keuken. Overal waren slingers en kaarsen, hoedjes en op de tafel stond een gigantische taart! Maar echt gigàntisch. “Ben ik jarig?” ik stond ze dom aan te gapen. “Jah!!”
Ik had het beste feestje ooit. Nog nooit heb ik zoveel gedronken en plezier gehad. “Bill kom eens!” riep ik naar de andere kant van de living, waar hij met mijn ouders, die ook aanwezig waren, aan het praten was. “Ik moet er even vandoor, excuseer” zag ik hem tegen mijn ouders zeggen. “Ja, wat is er lieverd?” zijn ogen waren hemels. “Ik wou gewoon zeggen dat ik je doodgraag zie.” Ik gaf hem een kus en begon met hem te dansen op de slow die net gedraaid werd. Ik legde mijn hoofd in z’n nek en snoof zn geur op. Alles aan hem had ik gemist. Alles! “Hey tortelduifkes, de slow is al gedaan hoor” Sharona giechelde en ze begon zwoel met Tom te dansen op het volgende liedje. Het was laat toen we gingen slapen. Ik viel in slaap met een glimlach op mijn gezicht en wist dat dit voor altijd was.