O14

Emily Juilliet Gray.

Er straalt licht mijn raam door, langzaam open ik mijn ogen. “Goedemorgen!” zeg ik in het niets. Ik wil gaan zitten, maar schrik dan. Chase ligt naast me. Ik denk na over de vorige avond, Chase danste met me, ik wou hem geen … Nee! Ik heb, nee dat kan niet. Ik gil bijna. Dan wordt Chase naast me wakker. Ik zie dat hij ook schrikt, maar daarna komt er een tevreden glimlach op zijn gezicht. “Goedemorgen schoonheid” zegt hij. “Wat zijn jongens toch orgineel, mompel ik in mezelf” “Sorry zei je wat?” hoor ik vlak bij mijn oor. Ik verstijf. Ik heb met Chase gekust, en hij is mee naar huis gegaan, meer kan ik me niet herinneren. Kutkaters, vloek ik binnesmonds. “ik, uhm…, wat is er gebeurd vannacht?” vraag ik dan betwijfeld. Er verschijnt een grijns op Chase gezicht.