Your past is killing me [22]

“Ik ben het, liefje” riep Sharona “Waarom..zegt ge ‘liefje’? Ge bent toch niet samen geweest met die nerd Ö?” ik was ontzet. “Euh, neen. Maar hij denkt van wel, dus als ge wilt da die ons helpt, dan moet ge het spelleke meespelen! Dus, wees lief tegen Jake” “Oh, oke dan..” ligt het nu aan mij, of ben ik er niet bij met mijn gedachten? Met een luid gepiep ging de deur open. “Oh, heay sgatteke” zijn gezicht kleurde rood. Man, hij is nog lelijker dan de laatste keer dat ik hem gezien heb… “Een emmer om te kotsen, please?” ik deed een braakbeweging na. Ge moet wel over de nek gaan als ge die twee bezig hoort tegen elkaar. ‘Vroeger, bij Bill en Tom was het volkomen normaal…Vroeger..’ mijn gedachten vertrokken en ik zuchte onwillekeurig. “Ellis, komt ge nog?” Sharona stond al in de gang. “Uhuu” ik miste vroeger.
“Dus, jullie willen dat ik opspoor wie deze eyeliner gekocht heeft?” hij was al aan het zoeken naar dat machientje, waarover Sharona gesproken had. “Dat klopt.” Jake haalde een groot, lomp ding vanonder een stapel kleren. “Een machientje?” fluisterde ik sarcastisch. “Oke, geef hier die eyeliner!” hij had écht plezier in het gebruiken van die toestellen! “Hier” ik nam de eyeliner uit mijn zak en smeet hem naar z’n kop. Het léék per ongeluk , en dat dacht hij ook. Maar Sharona blijkbaar niet toen ik een por in mijn zij kreeg. “Sorry..” zei ik dan maar. “Oke, hij zit onder de scanner, even geduld en we weten alvast wie de eigenaar is” hij lachte zelfvoldaan. Enkele minuten waren verstreken toen er een zacht hard gepiep weerklonk. “Oh, het is zover, laten we eens kijken” Jake was de kleppen van de scanner aan het losmaken en trok er een papier uit. “Ziezo, de eyeliner is gekocht, oh, vandaag in de H&M, en is gekocht door ene Simone. Achternaam kunt ge alleen vinden door nen beteren scan uit te voeren.” “Wie is in godsnaam Simone?” “Ik zal een diepere scan uitvoeren om achter haar familienaam te komen, goed?” “Oke, doe maar” mijn gedachten dwaalden af naar Simone. ‘Simone, die naam heb ik toch al ergens gehoord…’maar door een kreet werd ik uit mijn gedachten gehaald. Het was Sharona. “Wat scheelt er?” ik liep snel naar de bureau waar Sharona en Jake naast stonden. “K-k-kijk, naar die achternaam” Sharona trilde helemaal. Ik liet mijn ogen op het scherm vallen en opeens kreeg ik geen lucht meer. Ik dacht dat ik het ging begeven.